na otrzymać różne mechanizmy dźwigniowe. Na rysunku 16.4# podano schemat mechanizmu kor bo wo-wah acz owego, w którym ruch obrotowy korby 2 powoduje ruch wahadłowy ramienia 4 (wahacza). Dla tego mechanizmu musi być spełniony warunek: suma długości członu najdłuższego i najkrótszego musi być mniejsza od sumy długości pozostałych członów.
c
Rys. 16.4. Mechanizmy dźwigniowe: a) korbo-wo-wahaczowy, b) dwuwahaczowy, c) dwukor-bowy [15]
Mechanizm dwuwahaczowy (rys. 16.4Ó) powstaje wówczas, gdy członem najkrótszym jest łącznik, a mechanizm dwukorbowy (rys. 16.4c) — gdy najkrótszym członem jest podstawa.
Ramiona będące wahaczami w czasie pracy przyjmują dwa położenia skrajne (zwrotne), nazywane położeniami (punktami) martwymi. Mechanizm znajdujący się w położeniu martwym może być uruchomiony tylko po przyłożeniu dodatkowej siły, uzyskanej w wyniku pracy dodatkowych urządzeń (np. koła zamachowego).
Odmianami mechanizmów opartych na czworoboku przegubowym są mechanizmy korbowe i jarzmowe. Mechanizm korbowy (rys. 16.5) składa się w zasadzie z dwóch członów: korby i korbowodu oraz trzech węzłów: A, B, C. Ruch obrotowy korby wywołuje ruch prostoliniowy (po-stępowo-zwrotny) wodzika 1, który jest umieszczony w węźle C i przesuwa się w prowadnicach.
Mechanizm korbowy może być symetryczny (gdy oś prowadnicy wodzika
408