skanuj0412

Ponieważ wektor (S — S₀)M pojawia się we wszystkich wyrażeniach na przesunięcia fazowe, niezależnie od centrum rozpraszającego, oznacza się go symbolem H:

TT _ S-S₀

^H--T~

Stosując to oznaczenie przesunięcie fazowe można wyrazić w postaci zwartej

dj = Rj n

Mogłoby się wydawać, że pierwsze centrum rozpraszające, wybrane jako początek wektorów Rj, będzie odgrywać szczególną rolę w poprzednich wyrażeniach. W rzeczywistości tak nie jest. Wybranie innego punktu jako początku nie zmienia natężenia fali rozproszonej. Istotnie, oznaczmy symbolem T wektor łączący dwa początki wektorów; w nowym układzie przesunięcia fazowe są określone wzorami

dj = (Rj + T) • H = dj + d_t,    jeżeli ó_t = T H

Nowe zespolone amplitudy są równe

i

A' = (^ajexpz27r<?jj expz27u<5_f = A • Qxpi2n5_t

skąd otrzymuje się ostatecznie

I' = A'A'* — AQX#i2v:d_t • ^*exp — i2'KÓ_t — A - A* = I

Wybór początku układu wpływa na fazę obliczoną dla fali rozproszonej, jednak nie na jej natężenie.

Nie jest potrzebne traktowanie jednego z centrów rozpraszających jako początku układu; odpowiedni jest tu dowolny punkt, można go bowiem zawsze traktować jako centrum rozpraszające z zerową amplitudą aj. Jest to istotne w przypadku dyfrakcji na kryształach, na ogół bowiem wybiera się węzeł sieciowy jako początek wektorów położeń atomów, nawet gdy węzeł ten nie jest obsadzony przez atom.

Bezwzględna wartość wektora H

Jak wiemy, H jest wektorem związanym z kierunkami padania wiązki i odbłysku (obserwacji) oraz z długością fali 2.

Oznaczając przez 26 kąt utworzony przez kierunek odbłysku z przedłużeniem kierunku

414