gość fali — fotony o największej energii są pochłaniane najsłabiej1. To przybliżone prawo może jednak ulec skomplikowaniu wskutek wystąpienia nieciągłości długości fali wystarczających do wybicia elektronu z absorbującego atomu. Przypadkiem interesującym z punktu widzenia rentgenografii strukturalnej jest absorpcja kwantu (fotonu) promieniowania rentgenowskiego powodująca wybicie elektronu z powłoki Zjawisko to wymaga fotonów o energii e, nieznacznie większej od energii fotonów odpowiadających emisji linii Kp, e2 jest bowiem tak małe w porównaniu z że X sl — s2.
4.2.1.3. Wytwarzanie promieniowania monochromatycznego
Istotne znaczenie ma w niemal wszystkich metodach dyfrakcyjnych dysponowanie źródłem monochromatycznych promieni rentgenowskich. Stosuje się tu dwie metody.
Rys. 4.41. Zasada działania filtru
448
Promieniowanie rentgenowskie stosowane w ^ medycynie powinno być bardzo przenikliwe, by spełnić swoje zadanie. Jest to więc głównie promieniowanie białe, otrzymywane w lampach pracujących pod bardzo wysokim napięciem. Promieniowanie rentgenowskie stosowane w rentgenografii strukturalnej jest absorbowane znacznie silniej, a w związku z tym jest bardziej niebezpieczne dla eksperymentatora, który nie powinien narażać się na jego działanie.