Laboratorium Podstaw Elektrotechniki 1
I
P-+ <p--1— (5.28)
Fc o Fe p
Fe
(5.29)
zalcżnośćH'= B„ • — Fe (i
1 -s_
p Fe
l_ S
o Fe p
(5.30)
reprezentuje przeliczoną charakterystykę magnesowania Zatem sumując odcięte charakterystyki stali B=f(H) zależnością (5,30) w układzie współrzędnych B, H charakterystykę obwodu.
szczelin w obwodzie, i szczeliny opisanej otrzymamy zastępczą
5.3.2. Wykonanie pomiarów i opracowanie -wyników Wyznaczenie charakterystyki magnesowania
Należy zanotować liczbę zwojów uzwojeń i wymiary badanego obwodu magnetycznego oraz sporządzić jego rysunek. Na tej podstawie określić średnią długość drogi strumienia oraz przekrój czynny rdzenia, przyjmując współczynnik wypełnienia k=0.9. Wyniki zestawić w tableli 5.2.
Tablica 5.2
Z1 |
7v |
1 |
%e |
— |
— |
m |
m^ |
Charakterystykę magnesowania Bm=f(IIm) obwodu magnetycznego wyznaczamy w układzie pomiarowym jak na rys.5.5 wykonując pomiary prądu i napięcia po Stronie pierwotnej oraz napięcia wtórnego. Wyniki notujemy w tablicy 5.3.
_____ 5. Ob wody magnetyczne 95
Pomiary należ)' przeprowadza*! dla obwodu magnetycznego bez szczeliny oraz przy różnych jej długościach, które można uzyskać przez podłożenie pod zworę odpowiednich podkładek preszpanowych.
Dla każdego przypadku wykonujemy około 12 pomiarów. Na podstawie pomiarów i obliczeń B oraz H wykreślamy charakterystyki Bm=f(Hni) badanego obwodu przy różnych długościach szczeliny.
Tablica 5.3
Pomiary |
Obliczenia | |||||||
Lp. |
Ul |
UP |
^a |
H]n |
<P | |||
V |
A |
V |
— |
A |
A/tn |
Wb |
T | |
6 = | ||||||||
1 | ||||||||
2 | ||||||||
3 |
_ |
Graficzne wyznaczanie charakterystyki B=f(Il) obwodu,
Należy wy'znaczyó charakterystykę wypadkową obwodu zc szczeliną powietrzną, znając charakterystyką magnesowania dla 5=0 i określoną teoretycznie charakterystykę szczelin (zależność 5.30), oraz porównać ją z charakterystyką magnesowania otrzymaną doświadczalnie.
Analizując obwody magnetyczne, szczególnie rozgałęzione, posługujemy się analogiami występującymi pomiędzy obwodami magnetycznymi i elektrycznymi. Obwodowi magnetycznemu przyporządkowujemy schemat zastępczy, który można rozpatrywać podobnie jak nieliniowe obwody elekt lyc./.nc. Zakładamy przy tym równomierny rozkład indukcji w całym przckiojti poprzecznym poszczególnych gałęzi obwodu, ora2 przyjmujemy dla nich średnic długości linii pola magnetycznego, Obwód magnetyczny trójkolunmowrgo rdzenia (rys.5.8) zastąpiono schematem zastępczym (rys.5.9), w którym simn jest równa przepływowi, a poszczególne gałęzie obwodu są reprezentowane przez reluktancje magnetyczne. Dia obwodów magnetycznych słuszne są prawa KirchhofYa w odniesieniu do strumieni magnetycznych w węźle i napięć w zamkniętym obwodzie.