3 lutego 1735 roku w Dubiecku nad Sanem przyszedł na świat pierworodny syn Jana Krasickiego i Anny ze Starzechowskich; w dwa dni później otrzymując na chrzcie świętym imiona Ignacy Franciszek Błażej, Jego ojciec był kasztelanem chełmskim, a rodzina, choć szczycąca się tytułem hrabiów Świętego Cesarstwa Rzymskiego otrzymanym dawniej od Ferdynanda II, była zubożałą rodziną magnacką. W momencie narodzin Ignacego kasztelanostwo chełmscy mieli już dwie córki, a później doczekali się jeszcze czterech synów. Wobec niewystarczającej zasobności rodowego majątku i liczebności potomstwa musieli skorzystać w wychowaniu dzieci — co było wówczas powszechnym zwyczajem — z pomocy możniejszych krewnych, W szóstym roku życia Ignacy oddany więc został pod opiekę swej matki chrzestnej Teofili Podoskiej, wojewodziny płockiej. Jej nagła śmierć sprawiła, że w roku 1743 przyszły poeta znalazł się w Wisznicach, na dworze ciotki Anny z Krasickich Sapieżyny, primo voto Cetnerowej. Jej drugi mąż, Ignacyj Sapieha, został później wojewodą mścisławskim i w jego magnackiej rezydencji młodziutki Krasicki znalazł zarówno towarzystwo trzech nieco starszychj kuzynów, jak i opiekę pedagogów i nauczycieli, których przyjęcie nie stanowiło tu żadnego problemu.
Domowa edukacja nie trwała wszakże zbyt długo; już wczesną jesienią tegoż roku rozpoczął Ignacy naukę we lwowskim kolegium ojców jezuitów!] Przez siedem lat jej trwania pozostawał jednak domownikiem Sapiehów, poza rodzinnym Dubieckiem u nich też spędzając zapewne większość wakacji. Wraz^ z dwoma młodymi wojewodzicami i ich przyrodnim bratem Ignacym Cetnerena] mieszkał we Lwowie na stancji pod opieką dyrektora, Stefana Terleckiego, Uczył on chłopców maksym i sentencyj łacińskich, zadawał im ćwiczenia w przekładaniu z francuskiego i z łaciny na polski i z polskiego na łacinę, szkolił w niezbędnej każdemu szlachcicowi sztuce oracji i w sztuce pisania listów. Podsunął im także - co dla Krasickiego będzie miało istotna znaczenie wiersze Jana Kochanowskiego. Ignacy był uczniem pojętnymi