str15 (5)

KLASYFIKACJA REWOLWERÓW BĘBNOWYCH

A.    Pod względem używanej amunicji

1.    Rewolwery kapiszonowe przeznaczone do strzelania nabojami niezespolonymi, ładowanymi w bęben od przodu (osobno wkładało się ładunek prochu i pocisk). W celu dokonania zapłonu ładunku prochowego nasadzało się na kominek w dnie bębna kapiszon¹ (system — Colt, Remington, Adams, Tranter, Mangeot-Comblain).

2.    Rewolwery odtyleowe (iglicowe) przeznaczone do strzelania nabojem zespolonym ze spłonką, umieszczoną wewnątrz ładunku prochowego (system Dreyse).

3.    Rewolwery na naboje bocznego zapłonu (masa spłonki umieszczona jest w dnie łuski na obwodzie, w okolicy kryzy); starsze wzory rewolwerów Smith-Wesson; obecnie zapłon boczny mają w zasadzie tylko naboje małokalibrowe (sportowe).

4.    Rewolwery odtyleowe przeznaczone do strzelania nabojami zespolonymi o metalowej łusce ze spłonką, osadzoną w środku dna łuski (czyli amunicją środkowego zapłonu); ten typ amunicji używany jest we współczesnej broni.

B.    Pod względem ogólnego układu konstrukcyjnego

1.    Rewolwery o stałej lufie z nie przesuwanym bębenkiem; pierwsze rewolwery kapiszonowe Colta, rewolwery na amunicję zespoloną stosowane przez Pawła Mausera.

2.    Rewolwery z lufą odchylaną:

a)    do góry — wszystkie pierwsze typy Smith-- Wesson; następnie wprowadzono samoczynny wy-rzutnik łusek, działający przy odchylaniu lufy (Spńlet, Wamcnt, Webley i Alauser). Rewolwery z tym rozwiązaniem okazały się niepraktyczne i konstruktorzy przeszli na odmianę z lufą odchylaną;

b)    do dołu — pierwsze modele wyposażone w samoczynnie przesuwany bęben do przodu, przy odchylaniu lufy z jednoczesnym wyrzucaniem łusek, zastosowała firma Smith-Wesson w rewolwerze Ham-merless Safety; stosował go Galand, Enfild, Merwin i Hulbert, Steyer i inni.

3.    Rewolwery ze stałą lufą i przesuwanym bębnem:

a)    w przód, pomysł Merwina i Hulberta;

b)    w bok — osiągnęły największe powodzenie i okazały się najpraktyczniejsze. Zasadę odchylania bębenka w lewo, w sposób pewny i prosty, zastosowała firma Colt w 1884 r., a następnie Smith- Wesson. Typ z odchylanym bębenkiem zastosowany został w rewolwerze Lebel wz. 1892.

C.    Pod względem zasady działania

1.    Rewolwery bez samonapinania, w których napinanie kurka wykonuje się ruchem kciuka (np. pierwszy etap Colta, Magant podoficerski oraz Mauser).

2.    Rewolwery z samonapinanicm kurka, w których nacisk na język spustowy powoduje: napinanie kurka, obrót bębenka oraz zwolnienie kurka. Budowa urządzenia obracającego bębenek, początkowo bardzo zróżnicowana, sprawdziła się w nowoczesnych rewolwerach do dwóch odmian najczęściej stosowanych:

a)    układ stosowany początkowo bez powodzenia w niektórych typach Colta, następnie z większym powodzeniem w rewolwerach Mauser. Zasada stosowana w tych rewolwerach polegała na tym, że przy nacisku na spust dźwignia obracająca przesuwała się do przodu i za pomocą wodzika, działającego na rowek ślizgowy, powodowała ruch bębenka o jedną szóstą część obrotu (rowek ślizgowy na obwodzie bębenka ukształtowany w zygzak o sześciu załamaniach). Podobny układ stosowany jest w angielskim rewolwerze Webley-Fosbery;

b)    układ wykorzystujący obrót bębenka za pomocą urządzenia zapadkowego, uruchamianego urządzeniem spustowym; zyskał on szersze zastosowanie w rewolwerze JVagant oficerski, Colt, Lebel i L-zr.

D.    Pod względem uszczelnienia styku lufy z bębenkiem

1.    Rewolwery, w których następuje przesuwanie i dociskanie lufy do bębenka (model Ghaye z 1855 r.).

2.    Rewolwery, w których następuje przesuwanie i dociskanie bębenka do lufy (rewolwer Sasage Morth).

3.    Rewolwery, w których następuje przesuwanie i dociskanie łuski do wlotu lufy (Pieper, Ffagant).

E.    Pod względem przeznaczenia dzielą się na:

1.    Rewolwery wojskowe i policyjne.

2.    Rewolwery kieszonkowe.

3.    Rewolwery tarczowe (wyczynowe), treningowe, startowe.

15

1

Kapiszon — od francuskiego słowa capathon — kaptur; rodzą spłonki, czyli mosiężnej lub miedzianej miseczki, zawierającej w swoim dnie drobna ilość rtęci piorunującej; kapiszon nakładano na tzw. kominek broni palnej.