początek 1 |
koniec | |||||||||||
cisza |
start |
pole danych |
bit kon trolny |
bity stopu |
► cisza | |||||||
1 | ||||||||||||
1 bit |
’ |
7 lub 8 bitów |
1 bit |
1 lub 2 bity |
Rysunek 1.1. Format jednostki informacyjnej
Czas trwania bitu w jednostce informacyjnej nazywa się odstępem jednostkowym i jest oznaczany przez tb. Jego odwrotność (f = l/tb) określa szybkość transmisji w bodach (1 bd = 1 bit/s). Typowe wartości szybkości transmisji przy asynchronicznej transmisji znakowej wynoszę: 1200, 2400, 4800, 9600 bd, co przy założeniu 10-bitowej długości jednostki informacyjnej i przesyłaniu znaków bezpośrednio jeden za drugim odpowiada 120,240,480, 960 znakom na sekundę.
Przy asynchronicznej transmisji znakowej przyjmuje się, że zarówno odbiornik jak i nadajnik pracuję z tę sarnę częstotliwościę, jakkolwiek takty nadawania i odbioru nie sę zsynchronizowane. Ta względu na małę długość jednostki informacyjnej, niewielka różnica częstotliwości generatorów taktu w nadajniku i odbiorniku nie powoduje błędnego odbioru znaków.
Wspomniany bit kontrolny jest najczęściej bitem parzystości, którego stan określa się według jednej z dwóch zasad:
• kontrola parzystości (even parity),
• kontrola nieparzystości (odd parity).
Kontrola parzystości polega na sprawdzeniu ilości jedynek na polu danych i ustawieniu bitu kontrolnego na "1", w przypadku nieparzystej ilości jedynek, lub na "0" w przypadku parzystej ilości jedynek (jest więc to uzupełnienie do parzystości).
Podczas kontroli nieparzystości bit zabezpieczający ustawia się na jeden, w przypadku parzystej ilości jedynek na polu danych, lub na zero, jeżeli ilość jedynek jest nieparzysta. Bit kontroli parzystości pozwala wykryć fakt przekłamania znaku na polu danych, pod warunkiem, że ilość przekłamań jest nieparzysta.