I i,‘ I ihuo uhlor rycerza, dłu;;a fu-iuł,,i t nl.cs/i.z spinany fibula, XII w.
Iii.-rii.il lun 111.1111- « illii|;ii- wąskie /ęby (143j, przy czym ubiory gin mi Liits i uis/.ikii r ycerz a miały barwy jego tarczy herbowej.
okuto pniowy XII w. zmienił się kształt obuwia męskiego i kobiecego pod wpływem ’ mody wschodniej; miał on formę zaosirzonn i lekko wydłużoną. Ten typ obuwia o ostrych przodach przejęli rycerze zachodni z prastarego kształtu syryjskich ii/ewików, które mieli sposobność poznać w czasie długiego pobytu w miastach syryjskich podczas wypraw krzyżowych. Obuwie noszone do uroczystych szat było robione nawet z jedwabnych tkanin, a haftowane motywy dekoracji przodów naszywano perłami. W zwykłym obuwiu było kilka odmian skóry: koźlęca — barwiona czarno, czerwono lub na ciemny odcień purpury — była przeznaczona na płytkie trzewiki, dochodzące najwyżej do kostek. Do zdobienia wierzchów obuwia stosowano ażurową wycinankę ze skóry lub nakładanie aplikacji ze skóry wy-, nici i naszywanej na tło o barwie kontrastującej z ozdobą. Wyszywaniem nicią kolorową podkreślano wydłużony kształt trzewików; pi/yiętc było również w dekoracji obuwia stylizowanie na wzór bizan-mi-ki motywów heraldycznych. Od IX w. była już znana i używana na Zachodzie, pod wpływem mody bizantyńskiej, do wyrobu wytwornego obuwia skóra safianowa, którą malowano, złocono i zdobiono motywami wyciskanymi przy pomocy form drewnianych.
/ wyrobu skór safianowych słynęła Kordoba w Hiszpanii, ale Sposób produkcji i uszlachetnienia skór „kurdybanowych” był znany i rozpowszechniony w- miastach południowej Francji, szczególnie w Tuluzie i w- Montpellier.
Pod wpływem bezpośrednich stosunków z Azją wprowadzono używane od dawna w perskich ubiorach dworskich podszywanie długich ubiorów i płaszczy lekkimi błamami zc skórek drobnych zwierząt futerkowych. Używano do tego celu ogromnych ilości skórek z rudych wiewiórek, popielic, kun, soboli, gronostajów, łączonych i starannie dobieranych według wielkości i kształtu, zawsze Z pozosta- Ubiór rycerski giermka
W leniem białych części podbrzuszy przy popielicach i czarnych neon- * XU w., zaznaczony pionowy
podział ubioru na dwie różne
kow przy błamach gronostajowych. Białe futra barwiono na kolor tkani|)y u dolu wycinany czerwony i zeszywano w pasy ze skórkami popielic, soboli lub gro- w zęby