strona (109)

darni ceramicznymi, sięgającymi do powierzchni pieca, rozgrzewanymi do temperatury 300-600°C. Temperatura w kabinie: wynosi pod sufitem do 120°C, nad podłogą od 20 do 40°C. Terapeuta znajduje się poza kabiną, do której ma możliwość zaglądania przez okienko z szybą.

Pacjent pozostaje w kabinie od 10 do 20 min, następnie wychodzi na 5 do 15 min, aby odpocząć i częściowo oziębić organizm, i wraca do sauny przebywając w niej ponownie od 10 do 20 min.

Wyposażenie jest wykonane z materiałów o małej przewodności cieplnej bez użycia gwoździ. Pacjent powinien siedzieć, kiedy się przystosuje do temperatury sauny, może się położyć na niższej, chłodniejszej, lub wyższej, gorętszej, ławie.

Co 30 lub 40 min na rozgrzaną ceramiczną część pieca wylewa się około 100 do 150 g wody. Woda natychmiast zmienia się w parę, która nieznacznie podnosi poziom wilgotności. Gwałtownie powstająca para wytwarza potencjał elektryczny, który może wynosić od kilkuset do kilku tysięcy woltów. Ładunek elektryczny w ciągu kilku minut rozprasza się i potencjał spada. Należy przestrzegać, aby wilgotność powietrza była niska (optymalnie 5-10, najwyżej 20%).

Zabiegi dla osób nieprzystosowanych rozpoczyna się od 10 min i temperatury 70-80°C, a oziębianie po wyjściu z sauny wodą o temperaturze 28-30°C. W tych dawkach z sauny można korzystać nawet do 5 razy w tygodniu. Po przejściu do więk szych dawek - trzy lub dwa razy w tygodniu. Dla podtrzymania efektów saunę stosuje się raz w tygodniu. Zbyt silny stres termiczny i przeciążenie lermoregulacji zamiast polepszyć przystosowanie, mogą je pogorszyć.

Objawy złej tolerancji

Nieustępujące, niespokojne pobudzenie ruchowe pacjenta świadczy o złej tolerancji sauny i powinno zwrócić uwagę nadzorującego. Najpóźniej po 5 min pobytu w saunie korzystający z niej powinien się pocić. Kiedy stwierdza się pobudzenie i brak potu, należy osobę z tymi objawami wywołać z kabiny, spytać o samopoczucie, zbadać tętno i ciśnienie. Jeś!i nie ma innych zaburzeń, można powtórzyć pobyt w kabinie, lecz przedtem dla pobudzenia potliwości natrzeć skórę tułowia i kończyn górnych frotowym ręcznikiem lub szczotką.

Wskaźnikiem złej tolerancji mogą także być zawroty głowy i nudności. Czasem jako pierwszy objaw występuje zemdlenie.

Z kąpielą w saunie związane jest niebezpieczeństwo udaru cieplnego oraz zbyt silnego stresu, powodującego nadmierne wydzielenie katecholamin i zaburzenie krążenia. Dzieje się tak przy przeciążeniu mało sprawnych mechanizmów przystosowawczych. Ważne jest, aby zabieg w saunie nie przekraczał wytrzymałości emocjonalnej. Innymi słowy, by nie powodował przykrości i nadmiernego lęku. Przykre doświadczenia mogą zniechęcić do następnych zabiegów i przyczyniają się do powstawania całkowicie mylnych opinii o nich.

Zakończenie zabiegu

Bezpośrednio po wyjściu z głównej kabiny przechodzi się do oziębiania organizmu, które jest nieodłączną częścią sauny. Finowie w tej fazie biorą kąpiel w potoku lub w śniegu. W naszych warunkach stosuje się kąpiel w basenie lub natrysk pod obfitym strumieniem zimnej wody. Typowe oziębienie winno być całkowite i dość szybkie. Dla osób nieprzystosowanych stosuje się oziębienie stopniowe, zaczynając

109