strona (475)

Ryc. 2-19. Oscylator magnetronu i schemat przepływu elektronów (przedruk ze Schriber. za 7.god;| autora).

cjalnemu urządzeniu o nazwie magnetron (ryc. 2-19). Magnetron jest wykonanym z żelaza elementem w kształcie obwarzanka, w którym znajdują się niewielkich rozmiarów otwory. W wyniku przepływu elektronów przez magnetron powstają drgania elektromagnetyczne, które można porównać z dźwiękiem wydobywającym się z pustej butelki, gdy ktoś dmuchnie nad jej wylotem. Częstotliwość drgań zależy od prędkości elektronów i siły wywołującej ich ruch. Im silniej dmucha się nad wylotem butelki, tym wyższy słychać dźwięk, tzn. tym wyższa jest częstotliwość drgań. W podobny sposób powstają w magnetronie drgania wielkiej częstotliwości, które są następnie odprowadzane do głowicy zabiegowej (promiennika mikrofalowego).

Skupianie i kierowanie wiązki mikrofal

Energia fal wielkiej częstotliwości emitowana przez magnetron jest kierowana na przegrzewany obszar dzięki głowicom promienników o specjalnej konstrukcji, skupiającym pole i nadającym mu kształt. W związku z uzyskiwanymi wielkimi częstotliwościami i mocą fizykoterapeuta nie musi „dostrajać” urządzenia, a wiązka mikrofal kierowana jest bezpośrednio na cel.

Poziomy mocy

Poziomy mocy są z góry ustalone przez producenta. Informacje o możliwych poziomach mocy są wydrukowane wyraźnie na obudowie promiennika. Fizykoterapeuci powinni dokładnie przestrzegać zaleceń producenta.

Odległość promiennika od skóry

Zależność między odległością od przegrzewanego obszaru a energią określa powszechnie przyjęte prawo fizyki, tzw. prawo odwrotności kwadratów, z którego wynika, że natężenie promieniowania jest odwrotnie proporcjonalne do kwadratu odległości od źródła promieniowania (patrz ryc. 3-2). Oznacza to, że w miarę oddalania się przedmiotu od źródła promieniowania natężenie promieniowania maleje proporcjonalnie do kwadratu odległości, a wzrasta w podobny sposób, gdy odległość się zmniejsza. Wzór matematyczny ilustrujący prawo odwrotności kwadratów ma postać:

/ = ud¹.

33