tomI (301)

Badanie pacjenta dla potrzeb fizjoterapii 303

zachowanie się obserwowanych odcinków ciała z wzorcem stosownym do wieku metrykalnego (p. też próby [reakcje] ułożenia wg Yojty).

Ryc. 139. Próba zawieszenia poziomego z chwytem pod pachami.

Ryc. 140. Próba zawieszenia poziomego wg Collis.

Ryc. 141. Próba zawieszenia poziomego wg Landaua.

Próba zawieszenia pionowego z chwytem pod pachami polega na utrzymywaniu dziecka „w powietrzu” z w/wym. chwytem - głową w górę oraz poruszania nim (huśtania) w płaszczyźnie strzałkowej. Obserwuje się tutaj ustawienie głowy, lecz przede wszystkim kończyn dolnych. Zwraca się uwagę na symetrię ustawienia oraz ewentualne „opóźnianie” którejś kończyny dolnej i porównuje zachowanie się obserwowanych odcinków ciała z wzorcem stosownym do wieku metrykalnego (p. też próby [reakcje] ułożenia wg Vojty).

Próba zawieszenia poziomego wg Col-

lis (zawieszenie boczne) polega na utrzymywaniu dziecka „w powietrzu” za równoimienne kończyny (ramię i udo). Próbę wykonuje się dwukrotnie, raz w zwisie za kończyny lewe i drugi raz za prawe. Obserwuje się tutaj ustawienie głowy i tułowia oraz kończyn wolnych, zwracając uwagę na symetrię odpowiedzi i porównując zachowanie się obserwowanych odcinków ciała z wzorcem stosownym do wieku metrykalnego (p. też próby [reakcje] ułożenia wg Yojty).

Próba zawieszenia poziomego wg Lan-

daua (zawieszenie w pozycji pronacyjnej) polega na poziomym utrzymywaniu dziecka „w powietrzu” z chwytem za tułów. Obserwuje się tutaj ustawienie głowy i tułowia oraz kończyn, zwracając uwagę na symetrię i porównując zachowanie się obserwowanych odcinków ciała z wzorcem stosownym do wieku metrykalnego (p. też próby [reakcje] ułożenia wg Yojty).

Próba zawieszenia poziomego wg Vojty (zawieszenie boczne) polega na utrzymywaniu dziecka „w powietrzu” z chwytem za tułów (jednym bokiem do podłoża). Próbę wykonuje się kilkakrotnie, raz lewym bokiem do podłoża i drugi raz