Uczciwek080 (3)

r

Z przeprowadzonych pomiarów wynika, żc prąd upływowy instalacji mieszkaniowej bez włączonych odbiorników jest bardzo mały (poniżej 1 mA). Prąd upływowy urządzeń grzejnych (bojlerów, kuchni elektrycznych itp.) nie powinien (według wymagań PN) przekroczyć 5 mA. Przeprowadzane pomiary wykazały, że łączny prąd upływowy instalacji mieszkaniowej z włączonymi wszystkimi odbiornikami jest rzędu 4 do 10 mA i nawet w starych instalacjach (ponad 25-letnich) nie przekracza 10 mA. Wynika z tych pomiarów (ponad 1000 mieszkań), że wyłącznikiem ochronnym różnicowoprądowym 30 mA, można chronić całe mieszkanie, chociaż norma [33] wymaga, by chronione były tylko obwody gniazd wtyczkowych łazienki.

Rezystancja uziemień ochronnych przeznaczonych do połączenia przewodami ochronnymi z częściami przewodzącymi dostępnymi dla układu TT powinna być wyliczona według wzoru:

Wyliczone wartości rezystancji podane są w tablicy 21.

Tablica 21. Wymagana rezystancja uziemień przy instalowaniu wyłączników ochronnych różnicowoprądowych.

I (mA)	Rezystancja uziemienia dla 5°C (fi)	Rezystancja uziemienia dla 25°C (Q)
30 mA	1660	1330
100 mA	500	400
300 mA	160	130
500 mA	100	80

Zaleca się, aby rezystancja uziemienia nie przekroczyła 200 O dla I_am = 30 mA i 100 mA. W układzie TN-S rezystancja pętli zwarciowej powinna być tego samego rzędu, czyli nie większa od wartości podanych w tablicy 21.

Należy zwrócić uwagę na specjalne wykonanie wyłączników ochronnych różnicowoprądowych. Występujące w katalogach i na tabliczkach znamionowych wyłączników oznaczenia podane są niżej:

•    wyłącznik działa tylko na prąd przemienny,

•    wyłącznik działa na prąd przemienny i pulsujący prąd stały (stosować do obwodów z energoelektroniką),

•    wyłącznik do pracy selektywnej (z opóźnieniem czasowym),

•    wyłącznik odporny na udary prądowe (z zastosowaniem kondensatorów przeciwzakłóceniowych lub w obwodach o dużej pojemności),

•    przeznaczony do pracy w -25°C,

•    wytrzymałość zwarciowa 10 000 A, pod warunkiem zabezpieczenia od strony zasilania bezpiecznikiem szybkim 63 A.

3.3.6. Przykładowe rozwiązania instalacyjne

Sieci elektroenergetyczne zasilające budynki mieszkalne są kablowe lub napowietrzne. Sieciami kablowymi zasilane są w zasadzie centra dużych miast, strefy podmiejskie i pozamiejskie z reguły zasilane są liniami napowietrznymi.

W sieciach kablowych stosuje się z reguły układ TN-S (zerowanie), wykorzystując kable 4-żyłowe (LI, L2, L3, PEN). Razem z kablami układa się bednarkę ocynkowaną, połączoną z punktem neutralnym transformatora i z przewodem ochronno-ncutralnym PEN w złączu.

W sieciach napowietrznych TT również stosuje się układ 4 przewodowy, przy czym czwarty z przewodów uziemia się co pewną odległość. Nie jest to więc klasyczny układ TT (LI, L2, L3, N), gdyż przewód N nie jest uziemiony tylko w punkcie neutralnym i dalej izolowany, ale jest wielokrotnie uziemiany. Jest to raczej układ TN-C, w którym przewód czwarty jest przewodem ochronno-neutralnym (LI, L2, L3, PEN) i powinien być dopuszczony do wykorzystywania go jako przewodu PEN do ochrony.

W sieci TN-C nowe przepisy dopuszczają stosowanie jako ochrony uziemień ochronnych. Jest to więc układ sieciowy, w którym sieć zasilająca jest w układzie TN-C, a instalacja odbiorcza w układzie TT (układ TN-C/TT). Słupy linii napowietrznych są łączone bednarką (co drugi), z którą łączy się przewód PEN linii.

135