Uczciwek209 (5)

animacyjnych tj. sztucznego oddychania i ewentualnie masażu serca.

U porażonych prądem mogą wystąpić: oparzenia skóry i oczu, złamania i zwichnięcia, rany i związane z tym krwawienie żylne lub tętnicze.

Oparzenia skóry

Oparzenia skóry począwszy od pierwszego do trzeciego stopnia należą do stosunkowo częstych obrażeń ciała.

Miejsc oparzonych nie wolno niczym polewać ani smarować.

Ratujący powinien starać się nie uszkodzić pęcherzy oparzę!inowych i nie nakładać opatrunku. Należy natomiast założyć opatrunek ochronny na miejsca zniszczonych pęcherzy i na miejsca zwęglone przez położenie na nie jałowej gazy, a na nią warstwy waty lub ligniny odpowiednio umocowanej opaską. Celem opatrunku ochronnego jest zabezpieczenie oparzonej powierzchni przed zanieczyszczeniem i wniknięciem bakterii. Oparzenia obejmujące dużą powierzchnię ciała są groźne ze względu na mogący wystąpić wstrząs poparzeniowy i zakażenie. Konieczne jest jak najszybsze przekazanie oparzonego w ręce lekarza. Należy go transportować w pozycji leżącej.

Oparzenia oczu wymagają szybkiej interwencji lekarza najlepiej okulisty. Na czas transportu należy przyłożyć na oczy jałową gazę, a na nią warstwę waty. Gazę można zwilżyć roztworem kwasu borowego lub zimną czystą wodą.

Opatrywanie złamań i zwichnięć polega na unieruchomieniu kończyny przez zastosowanie opatrunku. Jeżeli stwierdzi się, że którykolwiek duży staw (np. bark, łokieć, kolano) jest usztywniony lub zniekształcony (zwichnięcie), to należy starać się czymkolwiek unieruchomić kości tworzące ten staw, nie zmieniając ich ustawienia. Jeżeli widoczne jest lub podejrzewa się złamanie kości w obrębie kończyn, to należy starać się unieruchomić złamaną kończynę, pamiętając o zasadzie unieruchomienia dwóch stawów sąsiadujących z miejscem złamania. Gdy nie ma niczego odpowiedniego do tego celu, wówczas należy umocować rękę do tułowia, nogę do nogi, palec do palca.

Do wykonania unieruchomienia potrzebne są szyny, które - z braku oryginalnych - można zaimprowizować z desek, drążków, listwy, pilśni itp. materiałów. Szynę należy wyłożyć miękkim materiałem, np. watą, ligniną lub częścią odzieży.

Poszkodowanego ze złamanym kręgosłupem lub miednicą należy ułożyć na twardym podłożu (deska, drzwi, podłoga samochodu) i transportować bez zmian pozycji do zakładu leczniczego.

Rany i krwawienia

Do obrażeń dość często powstających podczas pracy należą różnych rozmiarów zranienia. Drobne, płytkie rany nie są na ogół groźne. Natomiast rany, w których uległy przecięciu lub przerwaniu większe naczynia krwionośne, zwłaszcza tętnice, mogą być groźne dla życia, jeżeli krwotok nie zostanie opanowany.

Na niewielkie i mało krwawiące zranienia wystarczy założenie jałowej gazy - po uprzednim przemyciu rany roztworem wody utlenionej. Na gazę należy nałożyć warstwę ligniny lub waty i przyban-dażować.

Przy obfitym krwotoku z rany, należy w pierwszej kolejności zatrzymać krwawienie. Należy odróżnić krwawienie żylne od tętniczego. Jeżeli krew wylewa się jednostajnie, to oznacza, że nastąpiło krwawienie żylne i wystarczy na krwawiące miejsca nałożyć opatrunek uciskający. Jeżeli krew tryska rytmicznie, to występuje krwawienie tętnicze. Należy wówczas powyżej krwawiącego miejsca nałożyć na warstwie tkaniny opaskę uciskową (chustkę, pasek, gumę), zaciskając jc tylko na tyle, by ustało krwawienie, kończyna poniżej opaski powinna być blada a nie sina. Opaskę uciskową należy zwalniać co godzinę na kilka sekund.

Krwawienie żylne i tętnicze powinno być zatrzymane w pierwszej kolejności - przed przywróceniem rażonemu oddechu, natomiast opatrunek na miejsce krwawienia tętniczego winien być nałożony po przywróceniu rażonemu oddechu i czynności serca.

W przypadku wystąpienia silnego krwotoku tętniczego w miejscu, w którym nie ma możliwości uciśnięcia tętnicy doprowadzającej, to należy ucisnąć ją palcem w samej ranie, owinąwszy przedtem palec gazą lub czystą chusteczką. Pominięcie dezynfekcji rany i rąk

393