WP 1304111

-    partie polityczne,

—    inne podmioty, wykonujące zadania publiczne.

Za stworzenie, utrzymanie i aktualizację treści zawartych w podmiotowych nach BIP odpowiadają podmioty udostępniające informację publiczną. Do bvJvo°* i utrzymania strony głównej biuletynu zobligowany jest minister właściwy dsTinfor matyzacjL Natomiast każdy podmiot jest zobowiązany do publikowania na swojej stronie BIP informacji o sobie, które będą służyć wszystkim odwiedzającym. Chodzi o dane przedstawiające m.in.^M:

-    status prawny lub formę prawną,

-    przedmiot działania i kompetencje,

-    organy i osoby sprawujące funkcje! ich kompetencje,

-    majątek, którym podmiot dysponuje

-    tryb działania,

-    sposoby przyjmowania i załatwiania spraw,

-    informacje o prowadzonych rejestrach, ewidencjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawartych.

Reasumując, można powiedzieć, że Biuletyn Informacji Publicznej stanowi krok na drodze do uzyskania przez wszystkich zainteresowanych spójnej, pełnej i aktualnej informacji publiczne).

Wszystkie strony Biuletynu Informacji Publicznej muszą być wykonane w zgodzie z rozporządzeniem w sprawie minimalnych wymagań dla systemów teleinformatycznych. Należy podkreślić, ii obliguje to podmioty do wykonania stron poprawnych syntaktycznie, co ułatwia wszystkim zainteresowanym dostęp do BIP za pomocą różnych urządzeń elektronicznych.

2.3. Źródła jako akty, w których sązawarte normy prawne

Prawo jako akt decyzyjny w większej grupie interesów społecznych (państwie) jest czynnikiem istnienia okoliczności określanych jako źródła prawa. Kiedy mówi się o tworzeniu prawa, zawsze chodzi źródła prawa (fontes iuris oriundi). Źródła prawa to akty normatywne, które zawierają przepisy dające podstawę do konstruowania norm danej gałęzi prawa. Źródła prawa można podzielić na te o charakterze: formalnym (przegląd i charakterystyka); materialnym (ogół okoliczności o zróżnicowanym charakterze, także aksjologicznym); instytucjonalnym (organy, których decyzje sta nowią podstawę prawa). Od źródeł prawa należy odróżnić źródła poznania praw (fontes iuris cognascendi). Tymi drugimi «ą dokumenty,publikacje, w tym Dzienn Ustaw I Monitor Polski.

” Tamie.

23.1. Źródła prawa powszechnie obowiązującego na obszarze całego państwa

Źródła prawa regulującego zagadnienie bezpieczeństwa narodowego można podzielić według kryterium przedmiotowego (ujęcie przedmiotowe - system określonej gałęzi prawa, zbiór źródeł prawa, a w konsekwencji norm prawnych, które mają zastosowanie w realizacji celów bezpieczeństwa narodowego), jak i w odniesieniu do zakresu regulacji (ujęcie interdyscyplinarne związków między poszczególnymi rodzajami bezpieczeństwa narodowego). W tym zakresie wyróżnia się:

. prawo bezpośrednio regulujące dziedzinę bezpieczeństwa narodowego:

1 prawo bezpieczeństwa politycznego,

-    prawo bezpieczeństwa militarnego,

-    prawo bezpieczeństwa ekonomicznego,

-    prawo bezpieczeństwa i porządku publicznego,

-    prawo bezpieczeństwa powszechnego,

-    prawo bezpieczeństwa ekologicznego,

-    prawo bezpieczeństwa kulturalnego,

-    prawo bezpieczeństwa informacyjnego,

| prawo bezpieczeństwa międzynarodowego;

. prawo wspierające:

i prawo administracyjne,

-    prawo bankowe,

-    prawo celne,

-    prawo lotnicze,

-    prawo energetyczne,

-    prawo karne,

| prawo ochrony środowiska,

-    prawo międzynarodowe publiczne,

-    inne.

Nadrzędnym prawem jest prawo konstytucyjne¹⁶. Ujęciu przedmiotowemu bezpieczeństwa narodowego towarzyszy przedmiotowe ujęcie systemu źródeł prawa regulującego bezpieczeństwo narodowe.

Poza wewnętrznymi porządkami prawnymi i systemami prawa krajowego państw istnieją także inne porządki prawne. Charakterystyka prawa jako wieloaspektowego zjawiska socjologicznego byłaby niepełna bez uwzględnienia cech charakterystycznych dla poszczególnych systemów prawnych, w tym przede wszystkim międzynarodowego systemu prawnego (prawo międzynarodowe publiczne), oraz kształtujących prawo