WP 1601077

Cechą charakterystyczną zużywania zmęczeniowego warstwy wierzchniej jest powstawanie ubytków materiału dopiero po przekroczeniu pewnej liczby cykli zmian obciążenia. Poniżej tej granicy wartość zużycia mierzona ubytkiem materiału jest równa zeru lub bardzo mała. Natomiast w okresie tym narastają zmiany w strukturze materiału warstwy wierzchniej. Powyżej krytycznej liczby cykli wartość ubytku materiału zazwyczaj szybko rośnie. Początek ubytku materiału elementu, wywołany jego zmęczeniem, uważa się za koniec okresu przydatności elementów maszyn do eksploatacji, szczególnie w przypadku spellingu.

Zużyciu zmęczeniowemu WW przeciwdziała się poprzez:

■    dobór materiałów na współpracujące elementy oraz odpowiednie kształtowanię ich warstwy wierzchniej (duża odporność na zmęczenie, twardość, odporność na korozję, odpowiedni stan naprężeń w warstwie wierzchniej, duża dokładność wykonania i gładkość powierzchni),

■    zapewnienie odpowiedniego smarowania, m.in. obecność środka smarującego zmniejsza naciski powierzchniowe i opóźnia powstawanie mikroszczelin (pierwsza faza pittingu), obecność smaru może również spowalniać korozję zmniejszając szybkość spellingu,

■    zapobieganie nadmiernym obciążeniom, temperaturze, drganiom oraz pracy w agresywnyrn chemicznie środowisku.