wspomaganie rozwoju małego dziecka z MPD, str$

Efektywna praca z dzieckiem i jego rodziną

Wszystkie dzieci potrzebują by z nimi rozmawiać i wysłuchiwać. Potrzebują, by się z nimi bawić i chwalić oraz nagradzać za rzeczy, których się nauczyły. Pomaga im to w rozwijaniu się. Dziecko z porażeniem mózgowym potrzebuje więcej czasu na nauczenie się wykonywania czynności. Np.: może wolniej uczyć się uśmiechać lub wyciągać ręce. Może to sprawić, że jego rodzina zwraca na niego mniej uwagi. Może ona nie nagradzać go za czynione postępy. Ponieważ nie jest ono nagradzane, może ono zaprzestać kolejnych prób, co spowoduje dalsze opóźnienie.

Niektóre rodziny w stosunku do dziecka z porażeniem mózgowym przyjmują postawę opiekuńczą i wykonują za niego zbyt wiele czynności. Nie uczy się ono więc robić czegokolwiek samemu. Inne rodziny pragną nauczyć swoje dzieci wykonywania różnych czynności do których nie są one jeszcze przygotowane. To tylko pogorszy i tak już nieprawidłowe ruchy. Pracownik rehabilitacji może uświadomić rodziców, od którego miejsca należy rozpocząć pracę z ich dzieckiem. Najlepiej jest zacząć od czynności, które potrafi ono już wykonać. Budujcie na jego osiągnięciach i postępujcie zgodnie z kolejnymi fazami rozwoju.(zob. str. 12, 13 i 14)

Rodziny i pracownicy rehabilitacji muszą uczyć się od siebie. Rodziny będą znały swoje dzieci najlepiej . Np.: jeśli ma ono trudności w mówieniu, członek rodziny może pomóc pracownikowi rehabilitacji zrozumieć dziecko. Pracownik rehabilitacji może proponować sposoby realizowania codziennej opieki nad dzieckiem w sposób łatwiejszy dla rodziny.

Pracownicy rehabilitacji powinni:

Wysłuchiwać opinii rodziców i obserwować dziecko w różnych sytuacjach.

Np.: kiedy ono je lub jest myte lub ubierane.

Zanotować co dziecko jest w stanie już zrobić.

Ustalić, który problem jest u dziecka najbardziej istotny.

Akceptować i pochwalać rzeczy pomocne dla dziecka, które już są wykonane przez rodziców.

Chwalić dziecko za to, co potrafi już zrobić i za próby wykonania czynności choćby małych.

Podawać przykłady ćwiczeń praktycznych i odpowiednich w życiu rodzinnym.

Sprawiać, by ćwiczenia były dla dziecka zabawą, tak by chciało się ono uczyć nowych czynności.    *

Upewnić się, że nie zlecono rodzinie wykonanie ćwiczeń, które zajmują więcej czasu niż może ona na to przeznaczyć.

Pokazać wszystkim członkom rodziny, jak mają pomagać, tak by każdy z nich mógł włączyć się do ćwiczeń z dzieckiem.

21