WzmKomplementar05

Badanie wzmacniacza za pomocą oscyloskopu

Za pomocą oscyloskopu można określić wiele parametrów wzmacniacza akustycznego np:

-    wzmocnienie,

-    impedancję wejściową i wyjściową,

-    zniekształcenia fazowe,

-    zniekształcenia nieliniowe (jeśli nie są zbyt małe).

Odpowiedź wzmacniacza na szeroki impuls prostokątny, który można traktować jako skok jednostkowy, daje wiele informacji, których uzyskanie w inny sposób (np. wyznaczenie charakterystyki częstotliwościowej) jest bardzo trudne lub wręcz niemożliwe. Na podstawie interpretacji kształtu impulsu wyjściowego wyciąga się odpowiednie wnioski co do przebiegu charakterystyki częstotliwościowej, wierności przenoszenia impulsu oraz tendencji wzmacniacza do wzbudzania się.

Jeżeli charakterystyka częstotliwościowa wzmacniacza przebiega płasko w swojej części środkowej, a opada od strony w.cz. to impuls wyjściowy ma skończony czas narastania, związany z pasmem wyrażeniem:

^rg “ to »

gdzie:

-    f - górna częstotliwość graniczna, przy której wzmocnienie maleje o 3dB,

-    t_n - czas narastania impulsu wyjściowego.

Wzór ten jest poprawny dla przebiegu bez przerostów. Ograniczenie pasma od dołu powoduje zwis wierzchołka impulsu. Jeżeli zwis fali prostokątnej o współczynniku wypełnienia 0,5 jest niewielki, wtedy:

fd = 0,64f,

gdzie:

-    f_d - dolna częstotliwość graniczna, przy której wzmocnienie maleje o 3dB,

-    AU - zwis impulsu,

-    U - amplituda impulsu.

Wyrażenie to jest poprawne, gdy spadek pasma dla m.cz. jest spowodowany stałymi czasowymi RC układów sprzęgających, a nie układami sprzężenia zwrotnego.

Ogólnie można zauważyć, że im mniejszy jest zwis impulsu, tym mniejsza jest dolna częstotliwość graniczna, a im krótszy jest czas narastania impulsu, tym większa jest częstotliwość graniczna.

Wszelkie odchylenia charakterystyki od tzw. gaussowskiej powodują wzrost zniekształceń impulsu. Duże przerosty wskazują na zbyt strome opadanie