Prasa w Rzeszowie w latach 1883-1989
szowska” i inne. Okres ten zamyka ostatnie czasopismo wydawane w okolicy Rzeszowa, pod wymownym tytułem „Antybolszewik” w marcu 1953 roku.
Prasa konspiracyjna stwarzała ludziom nadzieję na przetrwanie, była „światłem w ciemnościach”, informowała o ruchu oporu w całym kraju,
0 działalności rządu na emigracji, o położeniu frontów wojennych. Tworzyła formy oporu cywilnego i wojskowego, jednoczyła społeczeństwo do wspólnej walki o niepodległość i niezawisłość.
Najdłużej trwający okres dziejów prasy w Rzeszowie przypada na lata 1944 - 1989, okresu awansu miasta do rangi miasta wojewódzkiego, siedziby władzy administracyjnej i politycznej, życia kulturalnego, naukowego
1 ośrodka akademickiego.
Rzeszów został wyzwolony spod okupacji hitlerowskiej 2 sierpnia 1944 roku, pół roku wcześniej niż pozostałe terytorium Polski, ale szybko znalazł się w innej okupacji - sowieckiej, która na tym terenie trwała do 1953 roku - do śmierci Stalina.
Prasa w Rzeszowie po drugiej wojnie światowej rozwijała się w kilku okresach, których cezury wytyczały wydarzenia polityczne i społeczne: pierwszy - od sierpnia 1944 do 1949 - do powołania w Rzeszowie Delegatury Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej i przystąpienie do wydawania „Nowin Rzeszowskich” w 1949 rokuTW tym czasie prasa, drukarnie i wydawnictwa na podstawie Manifestu PKWN zostały znacjonalizowana, podobnie jak fabryki, jak wszelka własność: ziemia, lasy i wody.
Drugi okres - to działalność wydawnicza RSW „Prasa” - powstanie systemu prasowego - Rzeszowskiego Wydawnictwa Prasowego RSW „Nowiny Rzeszowskie” - w latach 1949 - do 1975 zmiany systemu administracyjnego. Ostatni okres działalności prasowo - wydawniczej w Rzeszowie -trwał od 5 czerwca 1975 r. do likwidacji Rzeszowskiego Wydawnictwa Prasowego w maju 1991 roku.
17. Działalność tego okresu została opracowana przez Z. Sokół, „Prasa rzeszowska" i opublikowana przez Towarzystwo Naukowe w Rzeszowie w zbiorze: Odbudowa życia kulturalnego w woj. Rzeszowskim (1944-1949). Pod red. A. Meissnera i A. Horbowskiego. T. 1 Rzeszów 1988, s. 159-198.
171