m m tf
»** Rozdział V1IL Wykładnia funkcjonalna
pretacji pojęcia „remont” w odniesieniu do charakteru robót wykonywanych przez stronę skarżącą należy brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające duży wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych” (wyrok NSA z dnia 1 marca 2000 r., I SA/Wr 2915/98, M. Podat. 2000/11/34, M. Podał. 2000/10}.
Odróżnienie wykładni subiektywnej i obiektywnej jest zrelatywizowa-ne do intencji prawodawcy (tzw. stanowisko intencjonalistyczne). O wykładni subiektywnej mówimy wówczas, gdy interpretator odwołuje się do wołi twórcy przepisów prawnych, a więc do woli tzw. historycznego prawodawcy. W piśmiennictwie spotykamy się w takiej sytuacji również z określeniem wykładnia historyczna lub genetyczna14. Użytecznym narzędziem do ustalenia intencjonalnie rozumianej woli prawodawcy są różnego rodzaju materiały przygotowawcze takie na przykład jak stenogramy z obrad parlamentu, sprawozdania komisji legislacyjnych, czy projekty aktów normatywnych15.
■ Przepisy prawne należy interpretować zgodnie z wolą histo-jtycznego prawodawcy.
Twierdzi się, iż wykładnia subiektywna nadal odgrywa poważną rolę w demokratycznych państwach, ponieważ w państwach tych prawo jest pojmowane właśnie jako wyraz woli demokratycznie wybranych przedstawicieli narodu. W praktyce jednak wykładnia subiektywna odgrywa szczególnie istotną rolę w odniesieniu do przepisów prawnych stosunkowo niedawno wprowadzonych, jej znaczenie natomiast maleje w odniesieniu do
Ogólnie na ten temat K. Opałek, J. Wróblewski, op, dt., s. 240.
Interpreting Statutes. A Comparame Study, ed. D. N. MacCormick, R. Summers, Dart-, Woreester 1991, s. 85, 183; ML Cieślak, Polska procedura kama. Warszawa 1984, 176; E. Łętowska, Podstawy prawa cywilnego, Warszawa 1995, s. 58.
R. Wank, Die Auslegung von Gesetzen. Eine Einfuhrung, Koln 2001, s. 75. Trafnie więc NSA, że skutkiem nadużywania tej metody wykładni „może być wypaczenie rżeli intencji prawodawcy, dowolność w stosowaniu prawa i związana z nią utrata a pewności prawnej” (uchwała NSA z 29.05.2000, FPS 2/00, ONSA 2001/1/2).