DIGDRUK001065
18 djvu

110

szczątków muru, otaczającego szczupły wierzchołek wzgórza, za posadę zamkowi służącego, na pół w ruinie sterczy malowniczo wjtzdna brania, z szarego wzniesiona wapienia, a wgłębi dziedzińca dwnpiętrowy, w zupełnćj całości zachowany gmach główny, składający się z dwóch w Kąt prosty, łączących się skrzydeł. Do końca XYIII wieku miał być jeszcze mieszkalnym, jak dowodzi wsparta na dwóch ciężkich słupach wystawka, z tćj pochodząca epoki. Obecnie po kryty dachem, służy za spichrz zboża, zabezpieczony w ten sposób od zagłady na długie czasy. Kto go stawiał? jakich wypadków bywał świadkiem? nie wiadomo, gdyż ani dwór, ani kościół tutejszy żadnych dawniejszych nie odziedziczył aktów. Do rąk teraźniejszego dziedzica," pana Sedlmąjer, przeszła Koszkiew od Wodzickich, którzy ją od Wesslów nabyli. Przed tymi tyle tylko wiadomo, że za czasów saskich była własnością Jordana, upartego'tój dynastyi prze-, ciwnika, i dlatego po jej ustaleniu się na tronie, długo zostającego w niełasce króla Podanie mówi, że gdy wreszcie pojednanie nastąpiło, król chcąc dać Jordanowi dowód zupełnego zapomnienia'uraz, zjechał do Koszkwi wziąć udział w wyprawianych ku czcj jego wspaniałych łowach w lasach tutejszych. Oto jedyne przywiązane do zamku Koszkiewskie-go wspomnienie (*).

(⁴) Koiicspondencya z Olkuskiego w Gazecie Warszawskiej w r. 1859 Nr. 330.