DIGDRUK00128052

4C>

artystycznych, rekwizytów scenicznych, i... specjalnej publiczności dla żargonu.

Teatr, posiadający nawet wszystkie powyższe warunki, jest tylko teatrem, źródłem, uczuć i przyjemności artystycznych, a rzadko kiedy »kazalnicą, szkołą* i jak tam jeszcze żądają zwolennicy morałów w miejsce sztuki, czemżeż jest teatr taki, jak żydowski, nie posiadający warunków powyższych ? W najlepszym razie — przybytkiem taniej zabawy. A jeśli zabawa ta dostarczana jest w żargonie, co sprowadza za sobą żargon i teatr już jako cel nie jako środek; jeśli oszołomią umysł albo odwodzi go od źródła szlachetniejszej przyjemności lub użytecznej idei — musimy zawołać: precz!

*

* *

Stoimy przy końcu naszych wywodów.

Wnioskiem naszym jest: walka i zniszczenie żargonowi w (ialieji. Ani jako cel, ani jako środek, ani w literaturze, ni na scenie, ani w życiu polocznem, ni w dziennikarstwie — kultywowanym, cierpianym być nie powinien.

Język polski, jako pierwsza choć powierzchowna oznaka asymilacji, musi być wszelkimi drogami wpajany w żydów. — W szkole więc i wszędzie, w domu i za ladą przemawiajmy tylko po polsku. Lud żydowski potrzebuje częściej nas, członków inteligencji, niż my jego; będzie więc zmuszony uczyć się nas rozumieć, przystosowywać się.

Spokrewnionym historycznie, a zbliżonym w pojęciach naszego żyda żargonowi —