DSC10

PURURAWAS I URWASI.

10. 95.

PURURAWAS:

1.    Kobieto! mówmy... Ale stój straszliwa! — Wzajemnie słowa do siebie rozsądne! Niewyrzeczone przez nas te wyrazy

W tym dniu ostatnim nie dały nam szczęścia!

URWASI:

2.    Cóż ja mam począć z twojemi słowami? Uciekłam wtedy, jak pierwsza z jutrzenek — Powróć do domu lepiej, Pururawo,

Jak wicher trudna jestem do zdobycia!

PURURAWAS:

3.    ...Jako z kołczanu strzała do zwycięstwa, Jak biegun, który setki krów wygrywa...

W podłym zamiarze błysnęli śpiewacy, Jakby beczenie owcy naśladując!

4.    ...Świekrowi skarby i siłę dawała, —

A gdy zapragnął kochanek, z sąsiedztwa Do domu, co jej był miły, wracała,

I w dzień i w nocy prętem dziurawiona !

URWASI:

5.    Trzy razy dziennie biłeś mnie swym prętem I napełniałeś pomimo mej woli, —

Uległam żądzy twojej, Pururawo,

Ty, władco, królem byłeś mego ciała!

PURURAWAS:

6.    ...Od żądz płonąca gromada miłosna,

W fale patrząca, łańcuchem ciągnąca...

Jak blaski zorzy płynęły czerwone,

Jak krowy mleczne ryczały rozkosznie.

URWASI:

7.    ... Wróżki siedziały przy nim, gdy się rodził I piastowały go rzeki życzliwe...

Bogowie ciebie do walki olbrzymiej

Tak piastowali, byś Dasjów pokonał!

PURURAWAS:

8.    ...Gdy opuściły swój kształt, nieśmiertelne, I ja śmiertelny zacząłem zaloty,

One pomknęły, jak sarny ciekące,

Jako rumaki, co wozu się dotkną...

URWASI:

9.    Kiedy śmiertelny nieśmiertelnych żądny Rusałki kocha pomimo ich woli,

W pióra łabędzie stroją swoje ciała, Gryząc jak gdyby konie rozigrane...

69