Tabela 12. Elastyczności dochodowe popytu artykułów spożywczych
Rodzaj dóbr |
EOP w długim okresie czasu |
Żywność tradycyjna: | |
chleb |
- 0,5 |
ziemniaki |
- 0,2 |
makarony |
0,1 |
margaryna |
0,3 |
mleko |
0,03 |
Żywność nowoczesna: | |
wyroby cukiernicze |
1,7 |
mięso wołowe i cielęce |
1,1 |
aperitiwy |
1,4 |
wody mineralne |
1,9 |
konserwy i warzywa |
2,8 |
W przypadku dwóch produktów, Chleba i ziemniaków, współczynniki elastyczności dochodowej popytu są ujemne. Oznacza to, że chleb i ziemniaki stały się w społeczeństwie francuskim dobrami podrzędnymi.
Również reakcje konsumpcji polskich gospodarstw domowych na zmiany dochodów potwierdzają podstawowe prawidłowości opisane przez Ernesta Engla. Obliczone współczynniki elastyczności dochodowych popytu w okresie 1975-1991 dla pracowniczych gospodarstw domowych wynoszą: żywność - około 0,5, odzież i obuwie - 0,9, wydatki mieszkaniowe - 1,0, kultura, wypoczynek - 1,2, transport i łączność - 1,3.
Zmiany elastyczności dochodowych popytu w dłuższym okresie świadczą
0 przemianach zachodzących w strukturze konsumpcji - w miarę bogacenia się członków społeczeństwa (wzrostu ich dochodów) zmniejsza się udział żywności w ogólnych wydatkach na konsumpcję i wzrasta udział takich dóbr jak mieszkanie, ochrona zdrowia, szkolnictwo, rozrywka oraz transport i łączność. W społeczeństwach bogatych szczególnie wysoką pozycję zajmują wydatki na mieszkanie (czynsze, spłaty kredytów mieszkaniowych, opłaty za wodę, gaz
1 prąd, zakup różnorodnego sprzętu i narzędzi potrzebnych do wykonywania prac porządkowych i remontowych) oraz na usługi (zdrowie, kultura, rozrywka, edukacja).
Zmiany struktury konsumpcji polskich gospodarst domowych w latach 1990-tych przedstawia tabela 13, natomiast porównanie z wybranymi krajami Unii Europejskiej zawarte jest w tabeli 14.
Warto zwrócić uwagę na różnice związane z rodzajem gospodarstw domowych. Wynikają one nie tylko z odmiennych poziomów dochodów, którymi różnią się gospodarstwa pracowników, rolników czy emerytów, ale także z różnych standardów, tradycji konsumpcyjnych oraz stopnia rozwoju infrastruktury (np. w zakresie kultury, szkolnictwa).
Wydatki na |
Rok |
Gospodarstwa domowe | |||
pracowników |
rolników |
emerytów |
pracujących na własny rachunek | ||
Żywność |
1990 |
48 |
51,8 |
57,8 |
- |
1998 |
30,7 |
45,5 |
35,9 |
27,3 | |
Mieszkanie, utrzymanie, wyposażenie |
1990 |
13,1 |
15,8 |
15,3 |
- |
1998 |
22,7 |
17,1 |
22 |
23,7 | |
Odzież i obuwie |
1990 |
11.2 |
9 |
7,9 |
- |
1998 |
7,2 |
6,9 |
5,0 |
7,9 | |
Zdrowie i higiena |
1990 |
3,2 |
2,2 |
3,7 |
- |
1998 |
6,0 |
5,4 |
8,5 |
5,9 | |
Nauka i kultura |
1990 |
1,6 |
1.0 |
0,4 |
- |
1998 |
7,1 |
1.8 |
3,9 |
7,0 | |
Sport, turystyka, wypoczynek |
1990 |
9,6 |
4,0 |
5,4 |
- |
1998 |
2,4 |
0,4 |
0,9 |
3,1 | |
Transport i łączność |
1990 |
7,1 |
8,2 |
3,8 |
- |
1998 |
11,9 |
9,7 |
7,2 |
14,5 |
źródło: Budżety Gospodarstw Domowych GUS.
Kraj Wydatki naT\^ |
Niemcy (1994) |
Francja (1994) |
Hiszpania (1994) |
Polska (1998) |
Żywność |
16,0 |
18,9 |
25,3 |
30,7 |
Mieszkanie |
19,8 |
21,3 |
14,1 |
22,7 |
Odzież, obuwie |
6,5 |
5,7 |
7,0 |
7,2 |
Kultura, sport, turystyka |
17,0 |
14,5 |
15,3 |
2,4 |
Zdrowie |
15,9 |
10,3 |
4,4 |
6,0 |
Transport i łączność |
15,8 |
16,3 |
14,9 |
11,9 |
źródło: Eurostat, OECD, GUS.
Krzywa Engla może służyć do klasyfikowania dóbr na normalne i podrzędne. Wzrostowi dochodu do poziomu DP’, towarzyszy wzrost zakupów optymalnych ilości dobra X - dobro X jest dobrem normalnym. Po przekroczeniu poziomu DP dalszemu wzrostowi dochodu towarzyszy spadek konsumpcji (popytu) dobra X (wykres 53).
119