Image95 (4)

Programowanie

ABC... C

Kwalifikator typu const

Kwalifikator cnnst (siały) zastosowany podczas deklaracji zmiennej mówi num, źc jej wartość nic będzie nigdy zmieniana. Kompilator zgłosi biąć, jeśli będziemy próbowali zmienić jej wartość

Oznaczenie tablicy kwalifikatorem const oznacza, że żaden z jej elementów nic będzie modyfikowany.

Słowo const użyte do wskaźnika w liście parametrów funkcji oznacza, że funkcja nie będzie modyfikować zmiennej przez niego wskazywanej. Czasami jest to ważne, ponieważ chcemy mieć pewność, że tak jest w istocie. Pomaga to także kompilatorowi w optymalizacji kodu

Uwaga: jeśli zmienna oznaczona jako cousl fizycznie znajduje się w pamięci KAM, tak naprawdę może być zmieniona. Można to uczynić na przykład poprzez wskaźnik oraz jego rzutowanie na typ bez kwalifikatora const: const int wartość ■ 100;

(...)

*((1nt*)Awartosc) = 1;

O ile w AVR-GCC to działa, jednak rzeczywisty efekt takiego zagrania nie jest określony przez normę ANSI. Takich sztuczek nie powinno się stosować -w założeniu oznaczenie, że zmienna nie powinna być modyfikowana, ma swój sens Przykład listing 97

ABC... C

Typ wyliczeniowy - enum

Przykładowa składnia przy tworzeniu typu wyliczeniowego jest następująca: enum DniTygodnia {

PONIEDZIAŁEK, WTOREK,

ŚRODA, CZWARTEK, PIĄTEK, SOBOTA«OxlO, NIEDZIELA }dt;

W tym przypadku tworzymy nowe wyliczenie o nazwie DniTygodnia oraz tworzymy nową zmienną o nazwie dt. Jeśli pominiemy tworzenie zmiennej, możemy zrobić to później: enum DniTygodnia dt;

Zmienna typu wyliczeniowego to najmniejsza zmienna typu całkowitego, która jest w stanie pomieścić wszystkie wyliczone wartości.

Nazwy występujące w poszczególnych wyliczeniach muszą być identyfikatorami w rozumieniu C, a więc nie mogą zawierać znaków specjalnych i nie mogą zaczynać się od cyfry

W różnych wyliczeniach nazwy nie mogą się powtarzać. Przypisanie identyfikatora do liczby ma taki sam zasięg, jakby było tworzone za pomocą ftdefine Jeśli w wyliczeniu nie podamy jawnie żadnych wartości, zostaną im przypisane kolejne liczby całkowite poczynając od U. Jeśli natomiast w którymś momencie wartość zostanie podana, następny, niepo-dany jawnie identyfikator otrzymuje wartość o I większą

Wartości w wyliczeniu mogą się powtarzać: enum LICZBY {

JEDENol,

JEDYNKA-1,

PIERWSZY-1 } i

Tworząc typ wyliczeniowy, nie musimy ani tworzyć zmiennej, ani umożliwiać jej przyszłego utworzenia: enum { bnl, bn2};

W powyższym przypadku jedynie identyfikatorom bnl oraz bn2 przyporządkowywane są wartości 0 oraz 1.

Przewagą takiego zapisu w stosunku cu wykorzystania słowa tfdefine jest automatyczne generowanie kolejnych wartości przez kompilator.

Uwaga AVR-GCC nie sprawdza, czy do zmiennej wyliczeniowej wpisywana jest odpowiednia wartość (z zakresu wyliczonego w klamrach). Można powiedzieć, że odpowiednia zmienna oraz dentyfikatory rwo-zone są oddzielnie.

Dodatkową zaletą zmiennych wyliczeniowych jest to, że AVRStudio pokazuje wartości takiej zmiennej symbolicznie.

-			| lypo | UCttW
	m	3IUUI U)	niealice 0x0100 ;siUH) ^1
i	de	POITOZIALEK (O)	C-mry/oOi.i a 0x010! (3IUH]

PrzyklatJ: listing 100

Ciąg dalszy ze strony 25.

W skład podstaw wchodzą również zagadnienia związane z układami analogowymi. Prezentowane są podstawowe układy elektroniczne, takie jak wzmacniacze, generatory, scalone układy analogowe, zasilacze, stabilizatory, przetworniki A/C oraz (7A, modulatory i demodulatory. Wymienione zagadnienia omawiane są od strony zastosowań, zasady działania oraz zasad projektowania. Tłumaczone są również zagadnienia związane z techniką cyfrową z uwzględnieniem budowy, działania oraz zastosowania układów cyfrowych (materiał obejmuje bramki, liczniki, rejestry, układy GAL. pamięci półprzewodnikowe itd ).

Urządzenia elektroniczne to drugi stopień wtajemniczenia, na lekcjach związanych z tym blokiem przedmiotowym przedstawiane są zasady działania i obsługi: urządzeń elektroakustycznych, odbiorników radiowych i telewizyjnych, urządzeń służących do odczytu i zapisu informacji, telewizji kablowej i satelitarnej itd. Ale to nie wszystko. Uczniowie w ramach zajęć poznają również budowę i zasadę działania systemów pomiarowych oraz nowoczesnych przyrządów pomiarowych. Uzupełnienie w iedzy stanowią zagadnienia związane z urządzeniami automatyki (układy wykonawcze, sygnalizatory, regulatory, czujniki itp.)

Pomiary elektroniczne stanowią najważniejszy element kształcenia elektronika, na tych zajęciach następuje przełożenie wiedzy teoretycznej na praktyczne umiejętności. W skład pomiarów wchodzą cztery laboratoria

(elektryczne, elektroniki analogowej i cyfrowej, układów mikroprocesorowych, urządzeń elektronicznych) poznawane w kolejnych latach nauki. Zajęcia obejmują projektowanie i badanie elementów, układów i urządzeń elektronicznych. Wyposażenie obejmuje m.in zasilacze napięcia stałego, generatory funkcyjne, mierniki analogowe i cyfrowe, mostki RLC, dydaktyczne systemy mikropro cesorowe oraz całą masę modeli, makiet oraz elementów przeznaczonych do diagnozowa nia i badania. Obecnie standardem staje się również komputer pomagający w interpretacji otrzymanych wyników pomiarowych. Dokładny wykaz wszystkich nauczanych zagadnień, umiejętności oraz wymaganego wyposażenia dostępny jest na stronie MENiS ( wwh'. men is. go v.pl/ksztza w/strategia/strateg-ia.phpj. W technikum mamy również praktykę zawodową, ale na ten temat była już mowa.

Przedmiotów zawodowych, jakie obowiązują uczr.ia technikum, jest sporo, jecne łatwiejsze, drugie trudniejsze. Część osób preferuje przedmioty teoretyczne, część praktyczne, wszystko jest kwestią indywidualnych predyspozycji. Czy można te wszystkie zagadnienia i umiejętności można opanować samodzielnie w zaciszu domowym w rozsądnym czasie? Odpowiedź na to pytanie pozostawiam pod osąd czytelnika.

Co wybrać?

Nie było moim zamiarem wbrew pozorom gloryfikować technikum elektronicznego, starałem się jedynie w^r sposób dość obiektywny

przedstawić jego cele, zadania i umiejętności, jakie przekazuje swoim absolwentom Wybór, jaką drogę rozwoju zawodowego wybrać, przygotowując się do studiowania elektronik poprzez technikum czy liceum, musi należeć do samych zainteresowanych - w tym momencie absolwentów gimnazjum.

Na zakończenie już całkiem subiektywnie. Swoją edukację techniczną rozpocząłem w technikum elektrycznym, kontynuując ją na studiach technicznych (kierunek elektronika i telekomunikacja). Przedmioty zawodowe z technikum bardzo się przydały i brakło du pełni szczęścia niestety kilku z zakresu elektroniki. Z matematyką było trudno, ale można się było nauczyć, natomiast bard/o dużo absolwentów liceum odpadło na przedmiotach zawodowych, choć byli i tacy, któr/y radzili sobie doskonale. Obecnie prowadzę zajęcia m.in. w technikum elektronicznym i uważam, żc pomimo całej masy problemów związanych z podręcznikami, wyposażeniem oraz ogromem ciężkiej pracy, jaką musi się włożyć w naukę, oraz trudnego egzaminu zawodowego jest to szkoła warta polecenia. Szkoły techniczne mają w sobie jeszcze „to coś”, bliżej nieokreślone, ale uczące współpracy i zaufania do kolegów, posiadają swoisty klimat niedostępny w innych s/kołach. Z perspektywy czasu i pomimo ciągle istniejących niedoskonałości jeszcze raz polecani technikum jako właściwy wybór dla nsóh zajmujących się elektroniką.

Piotr Br/ó/ka

[e-mail]

40 Czerwiec 2006 Elektronika cla Wszystkich