img007

10

Noc się długo waży. Zorze się kolebią.    ¹¹⁵

Mgła pokryła pola. Ścielił słowiczy szczebiot. Wroni skrzek się budzi na uśpionej ziemi.

A Rusowie dzielni szczyty czerwonemi Zagrodzili pole niby raurem krwawym,

Sobie chwały patrząc, a kniaziowi sławy.    ¹²⁰

W piątek rano podeptali połowieckie pułki

[wraże,

Rozsypali się strzałami, za pohańcem pędząc

[polem,

ł uwieźli hożą branki, krasawice Połowczanki,

Z nimi złoto i jedwabie, aksamity i sobole. Opończami, kożuchami, tkaninami wzorzystemi ¹²⁵ Jęli sobie mosty mościć na rozmokłej, błotnej

[ziemi.

A chorągiew białośnieżna i proporzec purpurowy,

Buńczuk krasny, drzewce w srebrze — walecznemu Igorowi.

I już w polu drzemie gniazdo z Olegowym męż-

[nym ptastwem.

O, daleko zaleciało! Nie zrodziło się na pastwę ¹³⁰ Ni sokołom, ni krzeczotom, ni chytrości ich

[zdradzieckiej,

w. 120. Także refren.

w. 129. Olegome mężne piastmo — potomstwo Olega, założyciela dynastii książąt siewierskich, klóry ramię w ramię z Połoweami walczył przeciw książętom ruskim, zwłaszcza Włodzimierzowi Monomachowi. w. 131. krzeczot — raróg, rodzaj ptaka stepowego.

1 nie lobie, bis u mumie, czarny kruku poło-

[wiecki!

Bieży Konczak, tropy kładzie Przez obszary,

Gza pomyka ku Donowi    ¹³⁵

Wilkiem szarym.

Nazajutrz — ledwo błysnął brzask.

Już zorzę wieści krwawy blask,

Od morza czarne chmury mkną,

Chcą zakryć cztery jasne słońca.    ¹⁴⁰

Błyskania sine w chmurach drżą,

O, runie tu potężny grom i deszczem strzał uderzy Don.

Tu się dopiero dzidom, mieczom O połowieckie kruszyć szłomy,    ¹⁴⁵

Tu się pokrwawią, tu posieczą,

Poszczerbią szable-niepołomy.

Tutaj, u Donu, krwią i żalem Kajała-rzeka się rozpluska.

w. 153-155. Konczak i Gza (Burnowicz) — chanowie połowieccy, wsławieni napadami na Ruś. Z córką Konczaka, jak zobaczymy, ożenił się później syn Igora, Włodzimierz, współuczestnik wyprawy, w. 140. Cztery jasne słońca — czterech ruskich książąt, w. 140. Kajała — dosłownie: rzeka żalu i łez. Nazwa, wspominana w Słowie 6 razy, jak widać, alegoryczna. Bitwa rozegrała się właściwie nad rzeką Kalmus, wpadającą do Morza Azowskiego. Istnieje leż inna interpretacja tej nazwy, od połowieckiego kajały ■— skalisty.