IMG15

Wytrzymałość gruntu pod podstawą pala q przyjęto dla głębokości krytycznej h_c ? 10,0 m i większej, mierząc od poziomu terenu oraz dla średnicy podstawy D₀ - 0,4 m. Dla głębokości mniejszych od h_c należy wartość q wyznaczać przez interpolację liniową, przyjmując wartość zero na pierwotnym poziomie terenu (tys. 6. la).

e)_ V ■ " T&jfc M

W gruntach niespoistych, średnio zagęszczonych i zagęszczonych, przy średnicy podstawy D₍ > D_g = 0,4 m głębokość krytyczną należy wyznaczyć wg wzoru:

h_d » ft    IM)

N ^Do

Dla pali Franki i Vibro, w tym przypadku należy przyjmować średnicę trzonu pala. Dla średnicy pala D, < D„ = 0,4 m powyższa zależność jest również ważna. Wartości q, oblicza się zgodnie z rys. 6. Ib. Dla pali wierconych, głębokość krytyczną określoną zgodnie ze wzorem (6.4) należy zwiększyć o 30%, h_d = 1,3 h_d (rys. 6.1c).

Dla pozostałych gruntów wymienionych w labl. 6.1 wartości q nie zaletą od średnicy pala i po przekroczeniu głębokości krytycznej h_c» 10,0m przyjmują wartości stałe niezależne od głębokości.

Wartości jednostkowego granicznego oporu gruntu wzdłuż pobocznicy pala ( [kPa]

Ił)