IMG325

Prewenqa powikłań zakrzepowo-zatorowych: rajstopy uciskowe, przerywana pneumatyczna kompresja są rekomendowane u pacjentów ze znacznym niedowładem od początku leczenia (klasa IV). Niskie dawki podskórnej heparyny lub LMWH powinny być rozważone po 24 h, szczególnie u chorych z wysokim ryzykiem.

Wczesne leczenie profilaktyczne napadów padaczkowych nie jest wskazane u wszystkich chorych, ale mogą być rozważane u wybranych chorych z krwotokiem płatowym. We wszystkich pozostałych przypadkach należy leczyć napady jeśli wystąpią (poziom C). Jeśli napady wystąpią, zalecana jest farmakoterapia lekami przeciwpadaczkowymi. Leczenie powinno być kontynuowane przez 30 dni. Po tym czasie powinno być zredukowane lub odstawione. Jeśli napady pojawia się ponownie pacjent powinien być leczony lekami przeciwpadaczkowymi przewlekle.

Krok 1:

lorazepam 0,1 mg/kg i.v.; 2 mg/min., jeśli trzeba powtórzyć; max. 10 mg diazepam 0,25 mg/kg i.v.; 5 mg/min, jeśli trzeba powtórzyć; max 30 mg clonazepam 1-2 mg i.v.; 5 mg/min., jeśli trzeba-powtórzyć; max. 6mg Krok 2:

fenytoina 15-20mg/kg i.v.; 50 mg/min., przez 5 min., powtórzyć po 20-30 min; max. 30 mg/kg Krok 3:

fenobarbital 20 mg/kg i.v.; 100 mg/min, dawki wyższe- monitoring EEG Krok 4:

thiopental 4-7 mg/kg bolus, potem 500 mg/h. EEG monitoring, propofol 1-2 mg/kg i.v. bolus potem 2-10 mg/kg/h midazolam 0,2 mg/kg i.v. bolus potem 0.8-1 ug/kg/min,

kwas walproinowy 10-20 mg/kg bolus lub 1200 mg w ciągu 1 godziny, potem 6 mg/kg/h (uwaga znaczny wzrost poziomu fenytoiny)

Wszystkie pozostałe parametry (kontrola glikemii, hypertermia, płyny i żywienie, profilaktyka aspiracyjnego zapalenia płuc i odleżyn) są takie same jak dla udaru niedokrwiennego.

Zalecana jest wczesna mobilizacja, chyba że występuje nadciśnienie ś ród czaszkowe.