IMGD56

Edukacja alternatywna 145

Organizacja nauczania w szkole waldorfskiej

8-10 przedmioty główne nauczane „epokowo",

10-12 nauczanie ćwiczeniowe (języki obce, plastyka, muzyka, eurytmia, gimnastyka; takie nauczanie ćwiczeniowe uzupełnia nauczana także „epokowo" matematyka),

12-14 i 15-17 zajęcia z przedmiotów praktycznych także w systemie „epokowym" (2-3 razy w tygodniu).

Ponadto przewiduje się 2-3-tygodniową wycieczkę, której celem jest pogłębienie wiedzy z zakresu różnych przedmiotów (szczególnie zaś z geografii, biologii i historii).

Klasy są liczne (35-40 uczniów), stąd też tylko religia i przedmioty główne są realizowane ze wszystkimi, pozostałe zaś w 2-3 grupach. Podział na grupy nie jest stały, wpływ na to ma specyfika przedmiotów oraz zainteresowania poszczególnych uczniów.

Jest to szkoła, w której nie jest znana funkcja dyrektora, toteż wszystkie decyzje dotyczące pracy dydaktyczno-wychowawczej zapadają na konferencjach, w których uczestniczą wszyscy nauczyciele. Konferencje te odbywają się w każdym tygodniu i mają stały program, który jest następujący:

1.    3/4 godz. wykład-seminarium poświęcony ukazaniu określonego ogólnego zagadnienia pedagogicznego,

2.    około 2-godzinne omówienie konkretnych problemów dydaktyczno-wychowawczych, które pojawiły się w poszczególnych klasach w bieżącym tygodniu,

3.    sprawy organizacyjne, np. dotyczące przyjęcia nowych uczniów.

W szkole nie stosuje się żadnej selekcji, czyli nie stawia się stopni i nie zostawia na drugi rok w tej samej klasie.

Dzieci z różnych warstw społecznych i o różnym poziomie uzdolnień wrychowywane są razem. Dopiero w klasach wyższych (przed maturą) mogą pojawiać się pewne wewnętrzne zróżnicowania, jednak bez rozbijania spoistości klasy i naruszania tożsamości uczniów. Zdarza się również, że wśród dzieci normalnie rozwiniętych uczą się również dzieci „specjalnej