IMGI35

bezbożnych uczynków i plugastw, których dopuszczają się niektórzy z naszych mężczyzn z innymi mężczyznami ich pokroju ....Ogłaszamy przeto te prawa, abyśmy uniknęli losu Sodomy i Gomory, na które Pan sprowadził zagładę".

W taki sposób homoseksualistów obwołano wrogami państwa.

Od IV wieku homoseksualistom zaczęto odmawiać chrztu, nawet nauk wiary, chyba, że wyrzekli się grzechu. Sobór w Ankarze w 314 roku ogłosił dwa prawa kanonicze na tyle niejasne, że na Zachodzie kary, które w zamierzeniu miały spadać na zoofilów, stosowano jako podstawowe narzędzie walki z homoseksualistami. W roku 567 na drugim soborze w Tours nadano rangę prawa zasadzie powszechnie obowiązującej w zakonie benedyktynów, że sługom bożym nie wolno sypiać po dwóch w jednym łożu. Kilka wieków później tę zasadę rozciągnięto na siostry zakonne. Nakazano też, by nocą w dormitoriach paliły się światła. Od VI do początku XI wieku homoseksualistów traktowano mniej więcej tak, jak tych, co zgrzeszyli przeciw przykazaniu o płodności i rozmnażaniu, a więc stosujących antykoncepcję w jakiejkolwiek formie. Do zaostrzenia stanowiska Kościoła wobec homoseksualistów najbardziej przyczynił się Tomasz z Akwinu. O ile święty Augustyn ustanowił fundamenty stanowiska Ojców Kościoła wobec zwykłego stosunku pomiędzy kobietą a mężczyzną, uznając, że fakt ten jest dopuszczalny jedynie jako narzędzie prokreacji, tak święty Tomasz „udowodnił¹', że homoseksualizm to zbrodnia, jako akt „nienaturalny". Za punkt wyjścia przyjął tezę Augustyna, że Stwórca wyposażył człowieka w organa płciowe w jednym tylko celu: aby był płodny i rozmnażał się. Każde inne zastosowanie jest ex definitione sprzeniewierzeniem. W konsekwencji od XIV wieku homoseksualiści jako grupa społeczna nie znajdują ani azylu ani zrozumienia, tak w Kościele zachodnim, jak i zachodnim systemie państwowym.

Włoski renesans nawiązywał do dziedzictwa starożytnych Greków i pomimo fascynacji platońską koncepcją miłości, pederastia we włoskim wydaniu niewiele miała wspólnego z greckim pierwowzorem. Pod koniec średniowiecza praktyki homoseksualne określano mianem buggery, co stało się angielskim synonimem sodomii. Główny ośrodek manicheizmu pozostawał długo na terenach dzisiejszej Bułgarii i stąd słowo „bul-gar" i jego pochodne stało się synonimem słowa „heretyk”. Z manicheizmu zrodziły się inne sekty uznane za heretyckie, niektóre z nich wykluczały prokreację. Najpowszechniej stosowaną metodą antykoncepcji były stosunki analne. W ten sposób słowo buggery wywodzące się od Bułgarów stało się angielskim synonimem sodomii.

APetrarka

„...kobietaJo prawdziwy diabeł, wróg pokoju, źródło prowokacji, przyczyna kłótni. Kto chce zażyć spokoju, niech się od niej trzyma z daleka.,.żeni się niech ten, kto chce mieć żonę, kto ceni sobie conocne uściski, wrzask dzieciaków i bezsenne godzi-i rfi do nos, jeśli tylko stać nas na to, zapisujmy się w historii talentem, a nie mailiksiążkami, a nie dziećmi, cnotą, a nie towarzystwem kobiet..,' wieku w Anglii funkcjonowało stowarzyszenie poetów pod wezwaniem Uranii, Ę|cych greckiej tradycji pederastii. Jego uczestnicy, Inteligenci, brali pod opiekę JJpgów z ubogich środowisk, kształcili Ich, wychowywali i oczywiście miłowali w każ-Jęczeniu tego słowa.

Ł|e częściej spotykało się związki mniej eleganckie, bez odniesienia do Grec-! tradycji, oparte na zasadach podaży i popytu. Komercjalny homoseksualizm za-Li w Anglii I Stanach Zjednoczonych dopiero pod koniec dziewiętnastowiecznej Iplozjl prostytucji. We Francji pojawił się wcześniej, w czym miał udział Kodeks JJoieona. Jeszcze w XVIII wieku Francuzi posyłali homoseksualistów na stos, palili : Igjjo 1725 roku i dopiero za pierwszego cesarstwa położono kres dyskryminacji j gających inaczej." W latach sześćdziesiątych XIX wieku doszło we Francji do JJlozP homoseksualnych zachowań, jednak w atmosferze tolerancji towarzyskiej ipfawnej. pod warunkiem, że nie dotyczyły nieletnich poniżej 21 roku życia. W Paryżu żywnie udzielało się około 300 męskich prostytutek, na czele ze słynnym Andre', H w sezonie operowym zarabiał do 1800 franków za swoje usługi. Luksusowa imrtyzana Córa Pearl brała 5 tysięcy franków za noc.

1 Niemczech na przełomie wieku pojawiły się pogłoski, że na dworze panoszy się l^ka homoseksualistów, zamykając dostęp heteroseksualnym doradcom. Graf Gunther Mi der Schulenburg rozesłał do znanych sobie homoseksualnych arystokratów zaproszenia do udziału w Lidze Przyjaciół na Rzecz Obrony / Urnings/. W roku 1906 zdemaskowano Urnings jako „bractwo bardziej potężne niż loże wolnomularskie, związek ściśle ze sobą związanych ludzi działających ponad granicami państw, klas i reli-gT. Jego uczestnicy przenikają wszędzie - mają wpływy na dworze, sprawują wysokie urzędy w wojsku, działają w prasie, w handlu i oświacie, nie brak ich nawet w sądach. Tworzą wspólny front przeciwko wspólnym wrogom. „M$ximilian Harden lukjnft'/Urnings/rozwiązano, a jednocześnie opinię publiczną nastawiono przeciw-^homoseksualistom, społeczeństwo w swojej masie przyjęło wrogą postawę wobec obcej sobie orientacji seksualnej. Nauczono się rozpoznawać „pedałów", zaczęto ich Kopać i prześladować, szyderczo przezywając „sto siedemdziesiąt pięć" - od numeru paragrafu w niemieckim kodeksie karnym, odnoszącego się do homoseksu-i aktów.

W Anglii postawę społeczną wobec homoseksualizmu kształtował między Innymi paragraf o karze śmierci za sodomię, który obowiązywał do 1861 roku. W1885 roku parlament uchwalił nowelę do ustawy o przestępstwach kryminalnych o następującym brzmieniu: