Wytwarzanie ciepłostalej endonukleazy I +
Zapotrzebowanie na |
Morynę |
+■ . | |||
Występowanie |
rybitolu | ||||
w ścianie |
glicerolu |
«■* ' | |||
Komórkowej |
proteiny A |
+ | |||
Wrażliwość na nowobiocynę |
W |
w |
Objaśnienia: + wynik dodatni testu diagnostycznego.
— wynik ujemny testu diagn t; i znego,
d wynik zmienny testu diagnostycznego, tm caęść uaiye* daje adtf J dodatni, część — ujemny.
W wrażliwość na nowobiocynę.
O oporność na nowobiocynę.
NZ dana cecha jest nieznana.
cze, natomiast Staphylococcus epidermidis i Staphylococcus *uprophyti- | cus są zazwyczaj niechorobotwórcze, chociaż czasami mogą wywołać; a- ‘ każenia przyranne, zakażenia układu moczowego, podostra zapaleni# wsierdzia itp. Oprócz tego od Staphylococcus aureus ,*irozma}ą sią nieco |j większymi rozmiarami komórek (0,5—1.5 urn), me wytwarzają najczęśda) złocistego lub pomarańczowego barwnika (kolonie są białe) i nie zabierają toksyn.
Gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus)
Po raz pierwszy gronkowce zostały wykryte w materiale ropnym przez Pasteura w 1880 r., a wyosobnione zostały w czystej hodowli i bllMj I sane przez Rosenbacha w 1884 r.
Morfologia. Gronkowce mają kształt kulisty, o średnicy 0,8—1 pin. Układają się (zwłaszcza w hodowli na pódl zach stałych) w charakterystyczne, nieregularne skupienia przypominające winne grona — stąd na* zwa gronkowce. W środowiskach naturalnych i w podłożach płynnych często występują pojedynczo, w postaci dwmnok, czworaczków lub krótkich łańcuszków po 3—4 komórki. Barwią się Gram-dodatmo. Nie wy* twarzają zarodników i nie wykazują ruchu; tylko nieliczne szczepy wytwarzają otoczki.