IMGv75

W?) 1. ■	Wff b r	A	% i ■	w
m 3 N	Ii A H	Jj A	M	H
B ® o n	P C	T	y	is
| a	M Iii	Ul	b	fal
■ B b	3 iO	n

Ki* m> 7 miń llfafarfu metody daktylnej S. A. Zykowa

„l^fhkkk i «^po wiedn im i drukowanymi nazwami, w podobny sposób przedmiotów, polecenia a także oceny i pochwały. MJ >ot celem pierwszego roku nauczania. Obok dru-^ESppMKflNI dakiylną formę porozumiewania się. W drugim roku

lać za pomocą alfabetu palcowego. Mowa daktylna (palcewaja riecz) ma jednocześnie ułatwiać czytywanie z ust. W pierwszym okresie nauczania artykulacja nie stępuje. Rozumienie pisma i porozumiewanie się za pomocą znaków daktylnych są punktem wyjścia db nauczania mowy, gdyż dziecko dopiero wtedy rozumie sens tych uciążliwych, żmudnych ćwiczeń.

Porównując obydwie metody — metodę rochesterską i metodę daktylną Zykowa — możemy zaobserwować dwie bardzo istotne różnice: daktylologia radziecka jest środkiem przejściowym w rozwoju osobowości wychowanka, w rozwoju języka i w nauce mowy dźwiękowej, natomiast w metodzie rochesterskiej daktylologia jest traktowana szerzej, nie tylko jako środek służący przyswojeniu języka i mowy, ale także jako środek pomocniczy, służący kształceniu i rozwojowi niesłyszącego w okresie przedszkolnym, szkolnym i pozaszkolnym.

Wybrane formy specjalne

Daktylologia stenograficzna J. R. Pereiry. Istotą systemu jest połączenie dwóch do trzech liter bądź określenie jednym znakiem całej sylalby. Jak podaje Jussen jedną z najstarszych, form alfabetu palcowego jest daktylologia Pereiry, przedstawiona w Paryżu w 1749 r.

Daktylologia sylabowa Recoinga. Swą metodę Re-coing opisał w książce Syllabaire dactylologiąue^ltn. System Recoinga polega na zestawieniu sylaib za pomocą określonych pozycji i ruchów dłoni, palców i przegubu dłoni — co umożliwia utworzenie czterech rodzajów znaków, które się paralelnie uzupełniają. System obejmuje 86 znaków dla samogłosek oraz pojedynczych i zestawionych razem spółgłosek. Ponadto w systemie występuje 16 znaków dodatkowych dla „końcówek”, co ułatwia płynny przekaz informacji.

Palcówka ideograficzna (Handspur) G. Kandlera. Swoją koncepcję palcówki ideograficznej a ściślej „śladów dłoni” opisał Kandler w nie publikowanym manuskrypcie pt. Handspur (Koln 1972) ^m. Kandler wychodzi z założenia, że palcówka ideograficzna bardziej odpowiada niesłyszącym, gdyż jest zbliżona do znaków migowych, których struktura nie jest z kolei zbliżona do systemu alfabetycznego podobnego do mowy dźwiękowej i pisma. Pomocą w rozbudowie tego systemu może być analiza chińskich znaków ideograficznych. Podobnie tedy można by rozwinąć dla najczęściej używanych słów migi daktylologiczne (Fingergebarden)^ł09.

lor p, o. Tosti, Metocli usati NelVeducatione del surdomuto [w] UEducatione dei Surdomutu, 1066, s. 305—377. Cyt. za H. Jussen, M. Kruger, Manuelle Koro-munikationshilfen..., jw., s. 36—37.

ioa H. Jussen, M. Krilger, Manuelle KommuiiikationehilfenS| jw, s. 147.

i°» Tamże. s. 35—36.