IMG (66)

Hanna Wosicka

Katedra i Zakład Technologii Postaci Leku >    Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu

W związku z tym, że ilość tenzydów w mikroemulsjach jest zwykle wyższa niż w tradycyjnych emulsjach, należy brać pod uwagę możliwość podrażnień, wywołanych przez te składniki.

Zastosowanie mikroemulsji

Oprócz wykorzystania w chemii czy biotechnologii, mikroemulsje znalazły szerokie zastosowanie jako nośniki leków o wielokierunkowym podaniu: doustnym, parenteralnym (pozajelitowym), miejscowym na skórę, czy do oka.

Duże zainteresowanie budzi stosowanie mikroemulsji miejscowo na skórę -W handlu znajduje się pielęgnacyjny preparat kosmetyczny na skórę CAPSOFT, który zawiera 0,2% cynkopirionu (subs. p/grzybicza).

Do celów leczniczych został dopuszczony CONTRAFUNGIN MIKROMULS - roztwór klotrimazolu.

Mikroemulsje jako formy miejscowego, transdermalnego podania subs. czynnych zostały dość dobrze przebadane, m. in. badano dostępność diklofenaku z mikroemulsji. Zaobserwowano 8 razy większy poziom leku we krwi w porównaniu z tradycyjną emulsją (Voltaren Emulgel). Taką dużą absorpcję leku przez skórę tłumaczono, bardzo małymi rozmiarami (nm) cząstek fazy wodnej rozproszonych w fazie lipidowej mikroemulsji.

Obiecujące sątzw. systemy SMEDDS (self-microemulsifying drug delivery systems). Składają się z leku, fazy olejowej i tenzydów, które tworzą mikroemulsję O/W lub W/O po rozpuszczeniu w fazie wodnej, względnie płynach ustrojowych po podaniu do organizmu. Systemy te zwiększają biodostępność subs. czynnych słabo rozpuszczalnych w wodzie.

Dostępnym już na rynku przykładem SMEDDS jest preparat cyklosporyny -SANDIMMUNE NEORAL. Znaczna poprawa biodostępności tego preparatu, w porównaniu ze zwykłą emulsją, wynika z bardzo małych rozmiarów (<0,15 pm) cząstek fazy rozproszonej w wodnej fazie - płynach jelitowych.

W postaci SMEDDS są też próby stosowania flurbiprofenu, sylimaryny, celecoxibu.

Mikroemulsje stosowane do oka opracowano z pilokarpiną, timololem, dexametazonem.

4