Magazyn9 6001 djvu

54

M. femoro-coccygeus (M. caudo-temoralis T es tut).

Materyuł: Do materyału tabeli 1 dochodzi Murzynka z Angoli badana przez Le Doubla (1897. I. 361); razem więc 58 osobników, czyli 116 stron.

Kohlbrugge (1897. 179, 180) podaje, że wspomniany mięsień występuje niemal stale u Cercopithecidae i Semnopithecidae, niema go zaś u małp człekokształtnych.

U Murzynów mięsień ogonowy był znaleziony u czterech osobników 6 razy, co stanowi 5°/u- Zważmy, że mięsień ten u Europejczyków należy do bardzo rzadkich; Testut (1884. 595) i Le Double (1897. 1.361) widzieli m. femoro-coccygeus tylko w pojedynczych wypadkach, więc Testu! (1884. 596) tylko cztery razy, a Le Double (1897. I. 361) siedem razy.

Wobec tego cyfrę 5°/₀ dla Murzynów należy uważać za stosunkowo bardzo wysoką.

b. Mięśnie uda.

M. sartorius.

Materijał. Do materyału tabeli I dodać należy 3 jednostki L e Doubla (1897. II. 249—251); razem więc 60 osobników, czyli 120 jednostek.

Horner (cyt. Le Double) i Le Double (1897. II. 247) widzieli u Murzyna mięsień dwa razy silniej zbudowany niż u Europejczyka. Czy mięsień krawiecki istotnie bywa u Murzynów silniejszy, stwierdzić nie mogłem.

Pozatem na uwagę zasługuje pogląd Antony’ego i Ha-zarda (1905. 452), że u Murzynów włókna mięśniowe sięgają dalej w kierunku dystalnym, niż u Europejczyków. Odpowiadałoby to przyczepowi tego mięśnia u małp, o czem wspomina Kohlbrugge (1897. 159).

M. tensor fasciae latae,

M. ąuadriceps ternoris,

M. pcctinens,

Mm. adductores po za szeregiem waryacyj, które nie były badane dość systematycznie, by mogły uchodzić za materyał antropologiczny, nie przedstawiają nic ciekawego.

M. gracilis.

Cuvier i Laurillard (1850. IV) zrobili spostrzeżenie, że m gracilis sięgał u Murzyna w kierunku dystalnym dalej, niż u Europejczyka; odpowiadałoby to budowie tego mięśnia u małp.