moda kobieca XXw str125

ijt*. Kc$l).m> r „Ss.tiotom-owKlcrn", i:    vi:j :!<i n-^iklAgO MS irfc,;.

kASli.KYl Mili U ł-ftsy. ok. '.vii

dowano, lamowano futrem, a czasem podszywano elastyczną Stalowa taśmą, dzięki czemu tworzyły powyżej kolan rodzaj balonu.

Na proszony obiad noszone były suknio z gipiury weneckiej na czarnym Spodzie, wykończonym u dołu aksamitną plisą, wysuniętą spod ząbkowanego brzegu gipiury. W sukniach wizytowych wąziutkie spódnice o specjalnym kroju odsłaniały przy ruchu rogi powyżej kostek, a czasami nawet i do kolan. W sukniach o charakterze- „lingerie" z biegiem iat zachodziły również zmiany. Początkowo letnie sukienki wykonywano z woalu lub „łinon”, w połączeniu z koronkami, natomiast w roku 19M zalecano materiał zwany „orgar.di". Był to rodzaj świecącego batystu, w jednym kolorze lub w paski; nie ozdabiano go już koronkami, lecz układano w draperie. Poobiednio suknie domowe, zwane ,,tea gown‘^:, przeznaczone na przyjęcia w domu. były zawsze luźno drapowanc i długie aż do samej ziemi (il. *.26). W roku 1909 suknie poobiednie uzupełniano żakietami, często z innego materiału, np. / tkanin prążkowanych lub z atłasu ,,duches.se"

Nowością były wówczas białe tiulowe *.uK «i.i . < |>ódn łezką składa 11< n u; / kilku, u diin na drugie |. .<• . h tunik,