moda kobieca XXw str84

13. ROiflUim j i>m X>r;i!?ekii karykatura pary ir.Ics^rijJl-sktcj, JNt r. Ił. Sas

|>!x,vjęi;l *K>    ••«-

wsjofJtnia r.V*:i.aJ. i w Polsrc.

Cisło a z przodu wyrzucono; szyto ;e najczęściej z jedwabnej „mousselinc", szyfonu, „crepe rie Chine’’, z koronki imitującej starą koronką „Bruges", o w zimie z białej wełnianej flaneli, zahartowanej na szwach. Ozdabiano bluzki gulaszem, aksamitką, koronkami, pasmanterią, haftem, błyskotkami, szyfonem i materiałami zwanymi „radium" oraz „pompadour”. W tym okresie bluzki, które poprzednio były dość pospolitymi „stanikami", stały się również elementem kosztownego stroju (51. GO). Skromniejsze natomiast zaczęły stanowić jedną z niezbędnych części ubioru.

Wprowadzenie mody jasnych bluzek przyczyniło się wówczas do podniesienia poziomu elegancji i udostępnienia jej ogółowi. Z początku do jasnych bluzek noszone ciemne spódnice, en dawało mocny kontrast, później natomiast stosowano mniej kontrastowe zestawienia, wprowadzając tylko różnice walorów. Bluzka stała się więc ubiorem stosowanym na' różne okazje, np. w kurortach „do picia wód”, nad morzem, na spacer. do klubu, po oblodzić, na skromny podwieczorek ilu. Wszystkie ówczesne bluzki wykonywano były przeważnie z podwójnych materiałów, z tym że cieńszy, bardziej ażurowy i przezroczysty był z, wierzchu, a spod niego prześwitywał materiał st mówiący podszewkę.