NEUFERTS8 ochrona p poż

Przykład 1:

dla A_h/A_v    = 1,12 k_f = 2,75

dla a_{v h}/h_m    = 1,35 k, = 2,35

miarodajna wartość: k, = 2,35

Przykład 2:

dla A_h/A_v    = 1,55 k, = 1,95

dla a_{v h}/h_m    = 2,5 k, = 3,2

miarodajna wartość: k, = 1,95

Urządzenia wyciągowe dymu i gorących gazów - w skrócie RWA - składają się z jednego albo kilku:

-    wyciągów dymu (RA),

-    wyciągów gorących gazów (WA),

-    mechanicznych wyciągów dymu (MA),

albo ich kombinacji, jak również urządzeń uruchamiających lub sterujących, agregatów otwierających, doprowadzeń energii oraz osprzętu.

Zadanie urządzeń wyciągowych dymu i gorących gazów (RWA) polega na ich odprowadzaniu na zewnątrz w przypadku pożaru. Urządzenia te przyczyniają się do:

-    oczyszczenia z dymu dróg ewakuacyjnych i operacyjnych,

-    ułatwienia walki z pożarem przez stworzenie nie zadymionej warstwy powietrza,

-    zapobieżenia albo opóźnienia powstania ognia lotnego, a przez to rozprzestrzenienia się pożaru na cały obiekt,

-    ochrony urządzeń,

-    obniżenia strat powstałych w wyniku pożaru wskutek działania gazów i produktów rozpadu termicznego,

-    zmniejszenia działania ognia na elementy konstrukcji.

Wyciągi dymu (RA) mają za zadanie poprawę warunków ratowania ludzi i zwierząt oraz ochrony dóbr materialnych przez stworzenie nie zadymionej warstwy powietrza nad podłogą oraz umożliwienie niezwłocznego przystąpienia do zwalczania pożaru już w zarodku dzięki odprowadzaniu dymu na zewnątrz. Usuwają one jednocześnie gorące gazy.

Zadaniem wyciągów gorących gazów (WA) jest odprowadzanie na zewnątrz gorących gazów w zaawansowanym stadium pożaru. Ma to na celu w szczególności:

-    zapobieżenie albo przynajmniej opóźnienie powstania ognia lotnego,

-    zmniejszenie działania ognia na elementy konstrukcji.

Wyciągi gorących gazów spełniają także rolę wyciągów dymu. Zasada działania urządzeń wyciągowych dymu i gorących gazów (RWA) opiera się na termicznym ruchu wznoszącym gorących gazów przy uwzględnieniu ponadto:

-    aerodynamicznie czynnej powierzchni otworów,

-    wpływu wiatru,

-    wielkości otworów doprowadzających powietrze,

-    czasu otwarcia,

-    warunków konstrukcyjnych (np. rozmieszczenia otworów i wymiarów budynku).

Mechaniczne wyciągi dymu (MA) służą do tych samych celów, co zwykłe wyciągi dymu (RA). Usuwanie dymu następuje dzięki wentylacji wymuszonej (np. przez wentylatory). Należy je stosować szczególnie tam, gdzie z przyczyn technicznych zastosowanie zwykłych wyciągów dymu (RA) jest niecelowe albo niemożliwe.

Wyciągi gorących gazów (WA) można zasadniczo zastąpić także przez wyciągi dymu (RA) albo mechaniczne wyciągi dymu (MA) o odpowiednich wymiarach.

Wyciągi dymu (RA) powinny być projektowane:

-    w budynkach jednokondygnacyjnych o bardzo dużej powierzchni i rozmiarach,

-    w budynkach o nadmiernie długich drogach ewakuacyjnych, jeśli nie ma możliwości ich oddymiania w inny sposób i przez wystarczająco długi czas,

-    w budynkach, w których przepisy wymagają stosowania szczególnej ochrony dóbr materialnych,

-    w budynkach zawierających szczególnie cenne i wrażliwe na dym materiały lub urządzenia, jeśli istnieją względy uzasadniające podwyższenie ochrony dóbr materialnych.

Celowe jest rozmieszczenie wyciągów gorących gazów (WA) w takiej liczbie i wielkości, aby był spełniony przynajmniej stosunek:

A_v+h: A > 0,02 (zob. DIN 18230, cz. 1 - obecnie w projekcie), a dla znacznych obciążeń ogniowych stosunek A_v+h: A > 0,05

Jeśli nie jest to możliwe, zaprojektować wyciągi dymu zwykłe (RA) albo mechaniczne (MA).

Przy określaniu klasy ochrony przeciwpożarowej wg DIN 18230, cz. 1 (obecnie w projekcie) dokonuje się oceny wartości wyciągów gorących gazów (WA).

URZĄDZENIA WYCIĄGOWE DYMU I GORĄCYCH GAZÓW Wyciągi z DIN 18232, cz. 1; 18230, cz. 1 + 2 VdS RL 3010

Gdzie:

Ii (A_vl h,)

tK

ważona wysokość otworu (m), z tym, że dla otworów pionowych o zróżnicowanej wysokości dodatkowo uwzględnić ważoną odległość

„    _ Ii (A_vl a_v J

^vhm p:

A_vi - pow. każdego otworu i w ścianach zewnętrznych strefy pożarowej (m²) hi - wysokość tego otworu (m)

Ay_h - odległość (m) w pionie od środka pionowego otworu do płaszczyzny poziomego otworu czy też płaszczyzny środkowej otworu ukośnego o nachyleniu najwyżej 45° -> <D

Dla A_h/A_v > 2,0 przyjąć współcz. k, = 1,5. W przedziale A_h/A_v < 0,7 oraz a_vg/ h_m > 4 wartość k, = 4.

©Diagram do obliczania    Otwory dachowe i ścienne

współczynnika k,    (przekrój)

Wartość tę oblicza się z wzoru: A_v+h = A_v + k_f* A_h, gdzie A_h - powierzchnia poziomych otworów (m²),

A_v - powierzchnia pionowych otworów (m²), k_f - współczynnik oceny.

Do oceny wartości otworów w ścianach przyjmuje się wsp. 1 (pow. A_v w m²), a otworów w dachu (pow. A_h w m²) wsp. k_t. W przypadku wielopiętrowych stref pożarowych i ich odcinków cząstkowych wolno przyjąć do oceny otworów w sufitach również współczynnik k_f, jeśli we wszystkich stropach powyżej i w dachu są przynajmniej tej samej wielkości otwory usytuowane jeden nad drugim. Wartości k_f -> ©. Wartość k_f określa się w zależności zarówno od stosunku a _{v h}/ h_m, jak i stosunku A_h/A_v. Miarodajna jest zawsze mniejsza wartość.

W przypadku wielopiętrowych stref pożarowych dodatkowo obliczyć równoważnik czasu trwania pożaru dla każdej kondygnacji z osobna. Należy przy tym dla każdej kondygnacji oddzielnie obliczyć stosunek wartości powierzchni otworów, zgodnie z oceną, do powierzchni danej kondygnacji. Wstępna norma DIN 18230, cz. 1 może być stosowana do budynków albo ich części, przeznaczonych na cele produkcyjne albo składowe (bud. przemysłowe). Nie można jej bezpośrednio stosować do wysokościowców, magazynów z regałami wysokiego składowania, silosów, rozległych magazynów materiałów sypkich, obiektów wytwarzania i rozsyłu energii, jak również do budynków przemysłowych o bardzo dużych strefach pożarowych. W objaśnieniach podano dopuszczalne powierzchnie lub wymiary stref pożarowych w zależności od klas niebezpieczeństwa pożarowego i klas ochrony przeciwpożarowej. Wymiarowanie wyciągów dymu (RA) zależy od obliczeniowej powierzchni pożaru lub grupy wymiarowej oraz od pożądanej grubości nie zadymionej warstwy powietrza i wysokości pomieszczenia. Za wysokość h chronionego pomieszczenia uważa się w przypadku dachu poziomego wysokość w świetle, a w przypadku dachu pochyłego - wysokość średnią mierzoną zawsze od podłogi do dolnej krawędzi dachu. Pożądana grubość nie zadymionej warstwy powietrza d musi odpowiadać przynajmniej wartości 0,5 h, nie może być jednak mniejsza niż 2,0 m.

Przestrzeń pod dachem większych hal może być podzielona przez ochronne ścianki dymowe. Dolna krawędź takiej ścianki powinna przy tym odpowiadać dolnej krawędzi warstwy zadymionej.

538