Nowy 12 (11)

-    Pacjent leży na wznak na stole do badań z barkiem umieszczonym na jego krawędzi

-    Ramię ustawia się w odwiedzeniu 90°, po czym badający uciska ku tyłowi głowę kości ramiennej

-    Ucisk ku tyłowi kontynuuje się w trakcie ekstremalnej rotacji zewnętrznej

-    Potem nagle zwalnia się głowę kości ramiennej

-    Próbę uznaje się za pozytywną, gdy pacjent doznaje nagłego bólu lub wyraźnego nasilenia się bólu albo też pojawiają się dolegliwości, jakie zwykle towarzyszą pacjentowi podczas codziennej aktywności fizycznej lub zajęć związanych z pracą zawodową

-    Według Grossa i Distefano (1997), próba ta cechuje się czułością 91,9%, swoistością 88,9%, jej dodatnia wartość prognostyczna wynosi 87,1%, negatywna wartość prognostyczna - 93%, a dokładność - 90,2%

Próba relokacji barku pozwala na ocenę zjawiska cieśni wewnętrznej, nawrotowego podwichnięcia przedniego i nawrotowej niestabilności przednio-dolnej

-    Próbę wykonuje się u pacjenta leżącego na wznak na stole do badań, zwykle po uprzednio przeprowadzonej przedniej próbie obawy

-    Próbę tę można wykorzystać do odróżnienia niestabilności przedniej od zjawiska cieśni

-    Ramię leżącego na wznak pacjenta ustawia się w odwiedzeniu, rotacji zewnętrznej i przeproście (pozycja obawy), po czym stosuje się ucisk ku tyłowi na proksymalną część kości ramiennej

-    Zmniejszanie się bólu lub lęku przy skierowanym ku tyłowi ucisku uznaje się za dodatni wynik próby relokacji

-    Po wyeliminowaniu lęku próba staje się bardziej swoista dla niestabilności przedniej

-    Jeśli znika ból, próba jest bardziej swoista dla cieśni wewnętrznej

-    U pacjentów z cieśnią zewnętrzną opisane ustawienie ramienia na ogół nie wiąże się bólem. Jeśli natomiast ból występuje, próbę na relokację uznaje się za negatywną i nieprowadzącą do usunięcia bólu

Próba oceny niestabilności stawu ramiennego (load and Shift test) pozwala na wykrycie biernego przedniego i tylnego przemieszczania głowy kości ramiennej w panewce u

12