Obraz
4 (40)

lalrp'^T®^mp,ariusz w stroju zakonu. Na

pSSSSw? ^ma“^{skt a} "^a

u dołu: Wielki Mistrz Zakonu Templariu-Ito^Vs tT^{6S dG M}°^lay' Powadzony na czekała n»T T ^{20Stać s}P^alonV' Obok

EgzeŁa ^{C,ę ternplariusze}

cgzeKucja odbyła się w Paryżu w tlp widać Katedrę Notre Damę

MAHOMET

137

ni przez Wielkiego Mistrza. W ich szeregi mogli wstępować jedynie Teutoni (Germanie). Prowadzili stałą rywalizację ze szpitalnikami i templariuszami.

W czasie gdy militarne organizacje Bractwa wiodły w okresie krucjat armie chrześcijańskie na wojnę z muzułmanami, inne grupy sieci Bractwa zachęcały muzułmanów do walki z chrześcijanami! Spośród wielu gałęzi Bractwa promujących islam jedna zasługuje szczególnie na nasze zainteresowanie - sekta asasynów (skiyto-bójców).

Mahomet zmarł w roku 632. Po jego śmierci z miejsca wybuchła walka o sukcesję po nim, która stała się przyczyną rozłamu islamu na konkurujące ze sobą sekty, z których każda miała własny pogląd na to, kto ma prawo do zajęcia jego miejsca. Jedną z nich była sekta „szyitów", która skłaniała się ku apokaliptyzmowi. Szyici wierzą w „Millennium" - Dzień Sądu Ostatecznego, po którym ma nastąpić tysiąc lat pokoju i duchowego zbawienia. Sekta ca również się rozpadła. Jedną z grup, które się / niej wyłoniły, byli izmailici, z których z kolei wywodzą się asasyni (skrytobójcy).

Izmailict oderwali się od reszty szyitów w VIII wieku. Sekta izmailitów była tajną organizacją Bractwa z systemem lóż podobnym do systemu wolnomularskiego i pozostałych organizacji Bractwa. Wielka Loża izmailitów mieściła się w Kairze i pielęgnowała praktykę stopniowych wtajemniczeń-inicjacji z zachowaniem wszystkich związanych z tym symboli i misteriów. Prowadzeni przez Wielkiego Mistrza i/mailici wierzyli w „koniec świata” i nadejście Mesjasza.

Jednynr z członków loży izmailitów był Hasan-i Sabbah. Jego mistyczna transformacja dokonała się wyniku „ostrych i niebezpiecznych chorób", w czasie których uwierzył on, że Bóg oczyścił go i duchowo odrodził. W roku 1078 w Wielkiej Loży w Kairze poprosił kalifa* izmailitów o pozwolenie na głoszenie ich ewangelii w Persji. Kalif przystał na jego prośbę, pod warunkiem poparcia poprzeń jego najstarszego syna, Nizara, w jego dążeniu do zostania następnym (dziewiątym) kalifem. Sabbah zaakceptował ten warunek i nazwał swoją nową izmailicką frakcję „nizaranie”. Po niedługim czasie jego frakcja stała się bardziej znana pod nazwą „asasynów".

Asasyni przedstawiani są zwykle jako sekta religijna. Dla ścisłości należy stwierdzić, ze byli oni tajną organizacją. Według MacKeya asasyni przyjęli organizacyjną strukturę Izmailitów. Stosowali praktykę stopniowego wtajemniczania i posiadali tajną mistyczną doktrynę. MacKey podaje, że używali trzech identycznych ze stosowanymi w wolnomularstwie stopni wtajemniczenia: uczeń, członek i mistrz. Posiadali religijny kod podobny do szpitalników i kawalerów teutońskich. Stanowili integralną część sieci Bractwa.

Cechą vyyróżniającą asasynów było używanie przez nich do celów mistycznych i Innych narkotyków - początkowo haszyszu. Słowo „asasyn” pochodzi od słowa liuszszyszyn", które znaczy „zażywający haszyszu". Asasyni podobnie jak wiele innych grup Bractwa zachwalali właściwości zmieniających umysł środków jako sposób osiągania mistycznego oświecenia.

Asasyni byli także organizacją militarną posiadającą własną armię. Wielki Mistrz Sabbah na kwaterę główną swojej grupy wybrał fortecę położoną wysoko w górach

' „Kalif" oznacza następcę Mahometa. Tytuł ten przyznawany jest tym muzułmanom, którzy i /.i nich uznawani.