Obraz2 (141)

dniowo-wschodnicj Afryki po wygnaniu, po jakim czasie urodzili się Kain i Abel - teksty nie wspominają. Bez względu na to, czy od tamtych zdarzeń upłynęło pięćdziesiąt czy sto tysięcy lat, wydaje się oczywiste, że „Ewa”, która po powrocie do południowo-wschodniej Afryki urodziła potomstwo Adamowi, doskonale mieści się w chronologii wyznaczonej danymi współczesnej nauki.

Gdy pierwsi ludzie zeszli ze sceny, nadszedł czas na pojawienie się Adama i jego linii. Wedle Biblii, przedpotopowi patriarchowie, którzy cieszyli się okresami życia dochodzącymi niemal do 1000 lat, mogą się wyliczyć z 1656 lat, u-pływających od narodzin Adama (konkretnej jednostki) do potopu:

Adam, kiedy zrodził Seta, miał    130 lat

Set, kiedy zrodził Enosza, miał    105 lat

Enosz, kiedy zrodził Kenana, miał    90 lat

Kcnan, kiedy zrodził Mahalalela, miał    70 lat

Mahalalel, kiedy zrodził Jcrcda, miał    65 lat

Jcred, kiedy zrodził Henocha, miał    162 lata

I łenoch, kiedy zrodził Mctuszelacha, miał    65 lat

Metuszelach, kiedy zrodził I.amecha, miał    187 lat

Lamech, kiedy zrodził Noego, miał    182 lata

Noe, kiedy wydarzył się potop, miał    600 lat

Od narodzin Adama do potopu upłynęło    1656 lat

Nic można narzekać na brak prób pogodzenia tych 1656 lat z sumeryj-skimi 432 000, tym bardziej, że Biblia wymienia dziesięciu przedpotopowych patriarchów od Adama do Noego, a sumeryjska Lista królów dziesięciu przedpotopowych władców, z. których ostatni, Ziusudra, był też bohaterem potopu. Na przykład ponad sto lat temu Julius Oppcrt (w studium zatytułowanym Die Daten der Genesis) wskazał na fakt, że te dwie liczby mają wspólny podzielnik równy 72 (432 000 : 72 - 6000, a 1656 : 72 = 23), po czym wdał się w matematyczną ekwilibrystykę, aby wytropić ich wspólne źródło. Blisko sto lat później mitolog Joseph Campbell (The Masks ofGod) zauważył zafascynowany, że 72 jest liczbą lat ziemskich składających się na okres, po którym Ziemia opóźnia swój bieg po orbicie o 1° (zjawisko zwane precesją), i dopatrzył się w tym korelacji z domami zodiaku, przez które przesuwa się co 2160 lat (72 * 30° 2160) punkt równonocy wiosennej. Autorzy tych i innych pomysłowych rozwiązań nie potrafią uznać błędu w porównywaniu 432 000 z 1656, bo traktują wszystkie teksy starożytne jako mity. Gdyby przyjęli je za wiary godne źródło danych, powinni też zauważyć, że prymitywnego robotnika (jeszcze adama) powołano do istnienia nie 120 sar pr/ed potopem, lecz zaledwie 80 sar (czyli 288 000 lat ziemskich) pr/ed tą próbą wody. Co więcej, jak wykazaliśmy wcześniej w tym rozdziale, adani i osoba Adam nie byli tym samym. Najpierw było interludium w ogrodzie E-den, potem wygnanie. Jak długo trwało to interludium, Biblia nie mówi.

Narracja biblijna opiera się na źródłach sumcryjskich, dlatego najprostsze rozwiązanie tej kwestii jest zarazem najbardziej prawdopodobne. W sumeryj-• kim sześćdziesiątkowym (o podstawie operacyjnej 60) systemie matematycznym znak klinowy oznaczający liczbę J^v znaczył .jeden” albo „sześćdziesiąt", zależnie od pozycji znaku, podobnie jak w¹ systemie dziesiętnym „1" może znaczyć .jeden" albo „dziesięć”, albo „sto". w zależności od pozycji przecinka (umieszczonego w szeregu zer stawianych za jedynką). Czy nie mogło być zatem tak. że redaktorzy' Biblii hebrajskiej, widząc w sumcryjskich źródłach znak .. I", interpretowali go jako, jeden" zamiast „sześćdziesiąt"?

Bazując na tym przypuszczeniu, przekształcamy liczby 1656 (urodziny Adama), 1526 (urodziny Seta) i 1421 (urodziny Enosza) odpowiednio na 99 360, 91 560 i 85 260. Aby ustalić, jak dawno temu to było, musimy dodać 13 000 lat. które upłynęły od potopu; otrzymujemy w ten sposób daty:

Adam urodził się 112 360 lal temu;

Set urodzi! się 104 560 lat temu;

Enosz urodził się 98 260 lat temu.

Proponowane tu przez nas rozwiązanie prowadzi do zdumiewających rezultatów. Umieszcza linię Adam-Set-Enosz dokładnie w tych ramach czasowych, w który ch neandertalczycy, a potem kromaniończycy przechodzili przez kraje biblijne podczas wędrówek w kierunku Azji i Europy. Oznacza to, że osobnik (nic gatunek) Adam był biblijnym człowiekiem, którego nazywamy neandertalczykiem, imię Enosz zaś, które zna-c/.ylo „ludzki”, było biblijnym terminem oznaczającym człowieka, którego nazy wamy kromaniończykiem - pierwszego Homo sapiens sapiens, prawdziwego przodka enoszuL dzisiejszej ludzkości.

Właśnie wtedy, jak utrzymuje Biblia, ludzkość „zaczęła wzywać imienia Jahwe”. Człowiek był gotów odnowić boskie spotkania, a niektóre z tych późniejszych były naprawdę zdumiewające.