Wedłue normatywu z 1966 roku.
Normatyw z ’66 definiuje 7 różnych klas wyposażenia sanitarnego mieszkań, a następnie każdej klasie przypisuje wskaźniki zapotrzebowania wody na mieszkańca w ciągu doby.
Otrzymane dane dotyczą trzech rodzajów zabudowy: VII - wysoka, VI i V- niska. Dla odpowiednich klas odczytano zapotrzebowanie dla gospodarstw domowych w litrach na mieszkańca na dobę uwzględniając liczbę mieszkańców miasta oraz procentową strukturę wyposażenia mieszkań.
Ponadto uwzględnione zostało zapotrzebowanie dla:
- dla pracowników w instytucjach i zakładach pracy
- dla zakładów użyteczności publicznej
- na cele ogólno-komunalne
- przemysł mały
- straty w sieci i na potrzeby własne stacji uzdatniania (15%).
Przemysł duży nie został wliczony do bilansu zapotrzebowania gdyż znana jest tylko jego lokalizacja. W przypadku uwzględnienia zapotrzebowania przemysłu dużego w bilansie, zapotrzebowanie wody na potrzeby ludności byłoby znacznie większe, a w konsekwencji projektowana sieć wodociągowa zostałaby przewymiarowana. Normatyw z 66 roku określa też współczynniki nierównomiemości dobowej i godzinowej które uwzględniono obliczając maksymalne dobowe zapotrzebowanie i minimalne godzinowe zapotrzebowanie na wodę. Ponadto odczytano także zapotrzebowanie na cele przeciwpożarowe - jaki zapas wody należy zgromadzić w zbiorniku na wypadek wystąpienia pożarów w godzinie maksymalnego rozbioru oraz jakim wydatkiem należy obciążyć sieć przy wymiarowaniu.
Według normatywu z 1978 roku.
Normatyw z 1978 roku oparty jest o tak zwane „wskaźniki scalone”, uwzględniające zapotrzebowanie na wodę na następujące cele;
• mieszkalnictwo (jednorodzinne, wielorodzinne),
| usługi,
7