*y.- UO. Schemat: do otc^-jol. f.nolo metod, z...dou.,o .tapi.oL. ..LI udowej
kwasu benzenosulfonouego J
«1 .odo-, k-..o benzono.ulfono-ogo przo.yl- •!» - *.-l-»J,«,o
«,,„„y rozt-Ot wodorotlenku .odo (Ok. »01 NoOH) l podd.J. .1, rookcjl -
temp. 320-340°C w cłęgu k^lku 9odłlnl
Uzyskany stop zawiersjęcy ok. 40% fenolami sodu i 43% siarczynu sodu wprowadza się do aparatu wypełnionego wodnym roztworem siarczynu sodu. Podczas tej operacji fenolan sodu przechodzi do roztworu, a siarczyn wydziela się w postaci kryształów (uciężliwa emisja SO, do atmosfery), w następnym etapie roztwór fenolanu oraz gazowy ditienek siarki podaje się do kolumny neutralizacyjnej w celu otrzymania surowego fenolu:
OM
♦NO
2S°3
Tworzęcę się w kolumnie zawiesinę fenolu w roztworze siarczynu sodu rozdziela się w rozdzielaczu przez odstanie. Górnę warstwę - surowy fenol -kierujo się do destylacji. Prowadzi się ję pod zmniejszonym ciśnieniem, przy przeponowym ogrzewaniu parę wodnę. Uzyskuje się trzy frakcje: przedgon, fenol techniczny oraz jako pozostałość smołę fenołowę, w ktOrej zawarte sę wyższe fenole i wysokowrzęce produkty uboczne, m.in. o- i p-fenylofenol. Omawiany proces umożliwia przekształcenie benzenu w fenol z wydajnością 83-90%. Głównę jego wadę jest dute zutycie zwięzków nieorganicznych (na 1 t benzenu 1,75 t H3SOu i 1,7' t NoOH) oraz powstawanie dużej ilości produktów ubocznych (na 1 t fenolu 1,33 t No3S03 i 2,1 t NoaS0« z neutralizacji nadmiaru kwasu siarkowego). W wielu krajach zaniechano produkcji fenolu metodę sulfonacyjnę, w tym również w Poli (1990 r.)
Otrzymywanie fenolu przez hydrolizę chlorobenzenu
Hydrolizę chlorobenzenu w celu uzyskania fenolu prowadzi się metodę ciśnieniowę w-obecności wodorotlenku sodu lub metodę bezciśnieniowa w obecności przegrzanej pary wodnej. ,
~t°dy cA<nlonlow°j hydroliz, chlorobenzenu następuj.
jl||§ “ po-oe« 10* 15-proc.ntow.łjo roztworu NoOH. - t«,. 380-390 C, pod ciśnieniem 25-30 MPa:
♦ 2NoOH
• NoCl ♦
"fi
158