254 Sebastian D. Kotuła: Wartościowanie książki w programie telewizyjnym
Krzyżanowski, P., 1992, „Fleksja rzeczownika jako środek wyrażania wartości wjęzyku Polskim”, [w:] Wartościowanie wJęzyku i tekście na materiale polskim i niemieckim, red. G. Falkenberg, N. Fries, J. Puzynina, Warszawa, s. 279-284.
Pawelec, R, 2001, „Struktura semantyczna słowa sztuka i jej zmiany w historii języka polskiego (1)”, Prace Filologiczne XLVT: 471-482.
Platon, 1995, Prot ago ras. Warszawa.
Puzynina, J., 1992, Język wartości, Warszawa.
Puzynina, J., 1997, Język - wartość - kultura, Lublin.
Wieczorek, U., 1999, Wartościowanie Perswazja Język, Kraków.
Zgółka, T., 1988, Język wśród wartości, Poznań.
Uniwersytet Wrocławski
Streszczenie: Artykuł przedstawia zjawisko rozmywania się cech gatunkowych na poziomie wiadomości telewizyjnej. Analiza jest potwierdzeniem znanej z teorii mediów tezy, że w obrębie dyskursu informacyjnego pojawiają się na poziomie gier semiotycz-nych między słowem i obrazem strategie komunikacyjne o charakterze perswazyjnym, które zaburzają właściwy dla funkcji informacyjnej komunikatu sposób wiernego odtwarzania rzeczywistości. W pracy przedstawiam sposoby pojawiania się jednostek komunikacyjnych komentarza w obrębie informacji, czyli gatunku, który - zgodnie z zasadami tzw. paktu faktograficznego - nie powinien zdradzać subiektywnych sądów, ocen i wartości. Poddany analizie materiał, którego podstawy stanowią nagrania wybranych serwisów informacyjnych TVP - ujawnia sposoby pojawiania się ukrytych komentarzy zarówno w materiale narracji dziennikarskiej, jak i w materiale filmowym, zawierającym fotomontaże archiwalnych nagrań.
We współczesnej genologii dziennikarskiej czytelnie została wyeksponowana teza o rozmywaniu się gatunków motywowanych przez dominujące w tekstach funkcje: informacyjną i perswazyjną (por. np. Wojtak, 2004; Piekot, 2004, 2005). Badacze coraz częściej mówią także o „polifoniczności” znakowo-sty-listycznej, jak i wariancji w zakresie stratyfikacji form tekstowych i pojawiających się w nich celów illokucyjnych (por. Fiske, 2003; Żydek-Bednarczuk 2005; Witosz, 2005). Ta zmienność form wynika często z założonych przez nadawców przekazów medialnych sposobów doświadczania świata i poddawania ich zhierarchizowanemu, selektywnemu i wielogłosowemu porządkowi
Język polski XXI wieku: analizy, oceny, perspektywy, pod red. Grzegorza Szpili, seria Język a komunikacja 17, Kraków, Wydawnictwo Tertium, 2007.
i
U)
I
i
t
i
N
k
D
*
>
N
li
*5