50
Ryc. 17. StanowiHka kultury mlcrzanowlckicj w mikroregionie Wyżyny Miechowskiej i Działów Proszowskich I - ouuly (i uuluiika lulu) kultury Cliloplca.Veul6,1 - araby kultury Cliloplcs-VcMlA. 1 - oudy (I roalczUka lulu) kultury mkruinowlcklei, d - ci
lanyrku lub pojsdynuza araby kultury mloraanowlcklcj. Wa )■ Rydrcwiklcgo
obozowiskami w pewnych mikroregionach. Zazwyczaj takie skupisko liczy 2-3 osady (oddalone od siebie
od jednego do kilku km) z jedną większa osada centralna- Można tu przytoczyć skupiska na Wyżynie Opatow
skiej w rejonie Micrzanowic, w dolnym biegu Szreniawy kolo Książnic Wielkich (ryc. 17), nad Dłubnią w oko
licy Iwanowic, wreszcie w sąsiedztwie Tomaszowu, pod Igołomia. Oczywiście w takim mikroregionie obserwuje
my odpowiednia ilość śladów penetracji gospodarczej, głównie na sąsiednich wzgórzach, w odległości nawet
kilku kilometrów od osady (ryc. 18). \
Jedynymi obicktumi odkrytymi dotąd na osicdluch micrzunowickich si( jamy zasobowe (tabl. XVIII: I), produkcyjne oraz groby zwierzęce (ryc. 19), burdzo natomiusl rzadko obserwuje się pozostałości warstwy kulturowej. Jamy występują w mniejszych lub większych grupach po kilka, otaczając niekiedy wolna przestrzeń (ryc. 20). Skupisku takie oddalone są od siebie od kilku do kilkunastu metrów. Najprawdopodobniej są to ślady oddzielnych zagród, w których wszelkie obiekty naziemne, w tym chaty, uległy całkowitej niwelacji. Gdzieniegdzie ślady tych ostatnich /nuc/a większe skupisku polepy. Oblicza się, że na osudzic iwanowickiej obejmującej przestrzeń ok. 7 ha mogło być przynajmniej 25 takich zugród. Na innych osadach, np. w Mulicach, woj. tarnobrzeskie (J. Kamieńsku 1964, s. 31, ryc. I), skupisk jum było znucz.nic mniej. Odpowiuduly one zapewne jedynie kilku domostwom. Budynki, podobnie jak w kulturze hatvańskicj na Węgrzech, mogły być prostokątne lub okrągłe, ich powierzchnia, sądząc z wolnych przestrzeni otoczonych jumami, mogłu osiągać 50 mJ, a w niektórych wypadkach nawet i więcej.
Jamy zasobowe w przekroju pionowym mają kształt trapezu. U góry zaczynają się wąskim wlotem ok. I m średnicy, poniżej rozszerzają się silnie (ryc. 21). Płaskie dno mu zazwyczaj średnicę 2,5-3 m. Sporudyc/.nic spotykane są jamy o jeszcze większej średnicy przy dnie. £ciuny niektórych jam były zapewne wykładane płatami kory bądź plecionką; w ten sposób izolowano przechowywane wewnątrz produkty przed wilgocią. Pośrodku dnu wielu jam odkrywa się ślady slupu, który może podtrzymywał jakąś konstrukcję dachową (ryc. 21 b). Przez odpowiednie nacinaniu lub zachowanie odgałęzień spełniul on równocześnie rolę drabiny dla wchodzenia do