PB250048

Oprócz metod wychowania możliwe do zastosowania wo ec zi ci i młodzieży są różne techniki oddziaływań wychowawczych. Uważa się je za bliżej skonkretyzowane sposoby postępowania wychowawczego. Stanowią one zazwyczaj uszczegółowienie jednej lub kilku metod wychowania, a różnią się od nich zwłaszcza tym, że są z reguły szczegółowym opisem określonego postępowania wychowawczego, niekiedy graniczącym nawet z przesadną dokładnością czy wręcz skrupulatnością.

Znane są różnorodne techniki wychowawcze, z których jedne cieszą się niemal powszechnym uznaniem nauczycieli i wychowawców, a drugie są wyraźnie przez nich niedoceniane. Niemal stale pojawiają się również coraz to nowsze techniki czy — inaczej mówiąc — formy oddziaływań wychowawczych (por. M. Chomczyńska-Miliszkiewicz, D. Pankowska, 1995; M. Łobocki, 1990). Poddaje się je różnej klasyfikacji, np. ze względu na oddziaływania werbalne lub niewerbalne, wywieranie wpływu dyrektywnego lub niedyrektywnego albo podejmowanie działalności wychowawczej w sposób indywidualny lub grupowy. Opis technik oddziaływań wychowawczych dokonany w niniejszym rozdziale obejmuje w szczególności:

-techniki wymiany opinii,

-techniki oparte na dramatyzacji,

-techniki wzmacniania pozytywnego i negatywnego,

—techniki oddziaływań niewerbalnych,

-techniki organizowania czasu wolnego.

1. Techniki wymiany opinii

Techniki wychowawcze, których cechą konstytutywną jest wymiana °pinii dzieci i młodzieży, mają na celu głównie pogłębienie ich współ-tycia i współdziałania oraz bliższe ich poznanie. Składają się na nie techniki wychowania, jak: technika „burzy mózgów”, technika ^ecyzji grupowej, technika sondażu opinii, technika swobodnej eks-^esji słownej i technika kontaktów międzyludzkich.

Techniki wymiany opinii