Spiekanie nanomctrycznych proszków
Polega ono na wygrzewaniu proszku w temperaturze, w której zachodzi tworzenie i rozbudowa trwałych złączy (zazwyczaj krystalicznych) między i stykającymi się cząstkami materiału. Podczas spiekania nie jest przekraczana temperatura topnienia przeważającego lub jednego składnika, a dominującymi mechanizmami transportu masy w spiekanym zbiorze cząstek są różne rodzaje dyfuzji w stanie stałym.
Proces zachodzi w temperaturze niższej od temperatury topienia podstawowego składnika proszku (0.5-0.8 temperatury topienia). Spiekanie jest procesem samorzutnymi gdyż wiąże się z obniżeniem nadmiarowej energii powierzchniowej układu tj. sumaryczna energia powierzchni swobodnej proszku jest większa niż energii powstających w poli krysztale granic między ziarnowych.