PrepOrg cz I7

- 77

od składu występują w punkcie azeotropowym maksimum, a układ taki nazywa aię układem azeotropowym dodatnim. Skład cieczy i pary w punkcie azeotropowym jest identyczny, co ma ogromne znaczenie dla przebiegu destylacji takioh układów.

Kierunek zmian akładu destylowanej cieczy podczas destylacji układów azeotropowych dodatnich i ujemnych wskazują strzałki na rysunkach 11.11 i 11.12.

Jak wynika z rysunków zarówno w przypadku układów azeotropowych dodatnich, jak i ujemnych destylacja może doprowadzić do uzyskania składnika występującego w nadmiarze w stosunku do składu azeotropu oraz mieszaniny azeotropowej, niemożliwe jest natomiast uzyskanie składnika występującego w destylowanej mieszaninie w niedomiarze w stosunku do składu azeotropu. Rozdzielenie azeotropu możliwe jest tylko po zastosowaniu Innych metod rozdziału.

II.3*1.4* Zasada procesu rektyfikacji

chtadzenie

Rys. 11.13. Zasada działania półkowej kolumny rektyfikacyjnej

(Rektyfikację można traktować jako wielokrotnie powtarzany proces deaty-lacji, prowadzony w urządzeniu zwanym kolumną rektyfikacyjną.(krzebieg procesu rektyfikacji najłatwiej jest prześledzić na przykładzie półkowej kolumny rektyfikacyjnej (rysunek,11.13)* W kolbie destylacyjnej, połączonej z kolumną, następuje pierwsze odparowanie destylowanej cieczy. Pary przedostają aię przez otwory w dnie pierwszej półki i w wyniku kontaktu ze znajdującą się na tej półce oieczą ulegają częściowemu skropleniu (skraplają się przede wszystkim składniki mniej lotne), a wydzielone przy tym ciepło skraplania powoduje odparowanie z cieczy znajdującej aię na półce składników najbardziej lotnych. Na każdej z półek zachodzi więc pror cea w przybliżeniu równoważny destylacji, polegający na odparowaniu części znajdującej się na półce cieczy i wytworzeniu z tej cieczy pary wzbogaconej w składnik lotniejszy. Nadmiar cieczy spływa z półki przelewem w dół, natomiast pary przechodzą na następną półkę. Żeby kolumna mogła działać poprawnie, również najwyższa półka musi być zasilana cieczą. Ciecz tę uzyskuje aię przez skroplenie par uchodzących z najwyższej półki 1 skierowanie części skrop-lin na ostatnią półkę. Kierowaną do kolumny część akroplin nazywa się oro-sieniem, powrotem, flegmą lub refluksem. Intensywność dozowania akroplin do kolumny określa się tak zwaną liczbą powrotu, będącą stosunkiem ilości zawracanych akroplin do ilości odbieranego destylatu.