Zawartość opakowania zważyć z dokładnością do 0,1 g-porównać z deklarowaną masą netto.
Barwę badanej próbki należy określać wzrokowo przy świetle dziennym rozproszonym.
Należy przeprowadzić w pomieszczeniu pozbawionym obcych zapachów, zapach drożdży piekarskich prasowanych należy określić bezpośrednio po skrojeniu wierzchniej warstwy cegiełki, a zapach drożdży piekarskich suszonych, paszowych i piwowarskich — natychmiast po otwarciu opakowania.
Cegiełkę drożdży należy nagnieść lekko palcem w środku bocznej powierzchni; konsystencja powinna być ścisła, dopuszcza się zewnętrzną mazistość, jeśli nie jest połączona z przykrym zapachem rozkładającego się białka.
3
Do probówki szklanej wrzucić grudkę drożdży (około 1 g na 20 cm ) pobraną z wnętrza cegiełki, dodawać porcjami wodę do około połowy pojemności probówki z korkiem. Obserwować zawiesinę po całkowitym wymieszaniu — zawiesina powinna być jednorodna, w ciągu 5 min nie powinna wykazywać grudek ani kłaczków na dnie probówki.
W naczyńku wagowym, wysuszonym w temp. 105°C do stałej masy i uprzednio zważonym, odważyć około 1 g drożdży z dokładnością do 0,001 g.
Naczyńko otwarte wraz z przykrywką umieścić w suszarce na 1,5—2h, w temp. 55-60°C. Następnie otwarte naczyńko ponownie umieścić w suszarce, w temp. 105°C na 1 h. Oznaczenie uważa się za zakończone, jeśli różnica masy po kolejnym dosuszeniu nie przekracza 0,001 g.
3
Rozpuścić 10 g drożdży w 50 cm wody destylowanej i otrzymaną zawiesinę miareczkować 0,1
3
M NaOH wobec fenoloftaleiny. Wynik podać w cm IM NaOH na 100 g drożdży.
3
0,5 g drożdży prasowanych, rozprowadzić w 10 cm wody wodociągowej o temp. 35°C. Do
3
otrzymanej zawiesiny dodać 10 cm , 10% roztworu sacharozy ogrzanego do temp. 35°C. Następnie postępować według metody A lub B, w zależności od dostępnego wyposażenia.