84
Połączenie |
Nazwa systematyczna |
Nazwa dopuszczalna |
Sole kwaśne i zasadowe | ||
NaHCOj |
wodorowęglan sodu | |
KHS |
wodorosiarczek potasu | |
KNaCO, |
węglan potasu i sodu | |
MgCI(OH) |
chlorek wodorotlenek magnezu | |
CuC123Cu(OH)2 |
chlorek triwodorotlenek di miedzi | |
MgTi03 |
tritlenek magnezu (11) i tytanu (IV) | |
Związki koordynacyjne | ||
|Ag(NH3)2]CI |
chlorek diamina srebra (I) | |
[Cu(H20).,JS04 |
siarczan tetraakwa miedzi (II) | |
K4|Fe(CN)6] |
heksacyjanożelazian (II) tetrapotasu | |
K3[Fe(CN)6] |
heksacyjanożelazian (III) tripotasu | |
|AI.(I l20)6]CI3 |
chlorek heksaakwa glinu (III) | |
[CoCl(NH3)5]S04 |
siarczan pentaamina chlorokobaltu (III) | |
Związki addycyjne | ||
3C’dS04 811,0 |
siarczan (VI) kadmu - woda (3/8) | |
Na2C03 • IOII20 |
węglan sodu - woda (1/10) | |
CaCl2 • 8NH3 |
chlorek wapnia - amoniak (1 /8) | |
[Fe,(H20)6]S04 ■ HjO |
monohydrat siarczanu (VI) heksaakwa-żelaza (II) | |
Wodorki | ||
B2II6 |
diboran |
dwuborowodór |
PbH4 |
plum ban | |
ph3 |
fosfan | |
h2s |
sulfan |
siarkowodór |
Ligandy •
F"-fluoro, Cl' - chloro, Br - bromo, O2' - okso, HO'-hydrokso, OJ' - perokso. S: lio,
HS' - merkapto, CN~ - cyjano. II20 - akwa, NH3 - amina, CHjCOO - octano
Rodniki pierwiastków
As - arscnio, B - boria, F - fluorio, P- fosforio, Pb plumbio, K - kalio. I Ig mcrkurio, Ca - kalcjo, Fe - ferrio
W rozdziale tym omówiono pierwiastki i związki chemiczne najeżę • spotykane w praktyce.
Wodór jest najbardziej rozpowszechnionym pierwiastkiem we ws/etlc. cic. Analiza widmowa światła wysyłanego przez gwiazdy wykazuje, />• \* szość z nich składa się głównie z wodoru. Znane są jego trzy izotopy; wodót deuter ^ D, tryt ]T. W normalnych warunkach wodór 11.. jest gazem (najlżej1 ze wszystkich gazów, 14 razy lżejszym od powietrza) bez smaku i zapt Otrzymuje się go przede wszystkim z wody (elektroliza, redukcja chemie W związkach występuje na +1 stopniu utlenienia (większość związków), i stopniu utlenienia (wodorki) i na 0 stopniu utlenienia (ll>). W przyrodzie w puje głównie w związkach (woda, węglowodory itd.). Bierze udział w reak jako reduktor, zmieniając stopień utlenienia od 0 do i I (np. redukcja Ile metali), albo jako utleniacz, przy zmianie stopnia utlenienia od 0 do I (lip \ (lorkach metali). Temperatura topnienia wodoru wynosi 13,95 Is. ( a temperatura wrzenia 20,38 K (-252,77°C). Wyróżnia się ortowodói i pa dór, których magnetyczne momenty jądrowe mają przeciwne zwroty, Wył podobieństwo do litowców i fluorowców.
Wodór spala się gwałtownie w tlenie, dając jako produkt wodę
2 ll2 + 02 = 2 H20.
Może więc być wykorzystywany jako paliwo (np. w rakietach) Kataliz, reakcji jest platyna. Jest wykorzystywany do utwardzania tłuszczów i w lu reakcjach redukcji.
Izotop wodoru deuter występuje w wodzie ciężkiej I ).>(), mającej ważi czonie w technice atomowej. Jest wykorzystywany również w reakcjach Jądrowych.
Wodór tworzy wodorki jonowe (np. Nuli Na > II) oraz kowali (up horowodory), / atomami clcktroujemnymi, takimi jak tlen, lluoi tworzy wiązania wodt>rowc
Woihu gazowy j»".l wykotzytdywnny do syntezy amoniaku Nlli (pro beta)
l II. i N, Nil,
4