Shell 23
Finger Information changed.
Polecenie chfn, znajdujące się w katalogu /usr/bin, prosi o podanie nowych danych personalnych. Istniejące dane zostaną wypisane w nawiasach kwadratowych przy każdym pytaniu i zastąpione danymi wprowadzonymi przez użytkownika.
Po otwarciu nowej sesji na swoim prywatnym koncie nie różnimy się niczym od zwykłych użytkowników systemu, z jednym wyjątkiem: znamy hasto administratora. Jeśli mamy zamiar przeprowadzić operację wymagającą uprawnień użytkownika root, nie mu simy otwierać nowej sesji - wystarczy, że skorzystamy z polecenia su, aby na chwilę stać się administratorem systemu Polecenie su może być użyte samodzielnie lub z flagą -c), powodującą automatyczne uruchomienie wybranego programu:
$ whoami Jebali $ su
Fassword:
# whoami root
# exit
$ su -c "useradd tomek"
Pa3Sword:
$
Zastosowane w powyższym przykładzie polecenie whoami (z katalogu /usr/bin) mówi nam za kogo uważa nas w danej chwili system operacyjny. Polecenie su wymaga, rzecz jasna, podania hasta użytkownika root.
Po wykonaniu zamierzonych operacji można skorzystać z udostępnianego przez shell polecenia exit w celu powrotu do pierwotnej sesji. Jeśli do polecenia su dołączymy flagę -c. wówczas spowodujemy automatyczne uruchomienie podunego w cudzysłowach polecenia (z uprawnieniami administratora). W tym wypadku zbędne staje się użycie cxit - pierwotna sesja zostanie przywrócona natychmiast po wykonaniu wskazanego polecenia. Pamiętajmy o zachowaniu ostrożności podczas pracy z uprawnieniami administratora!
Linux pozwala na jednoczesne otwarcie wielu sesji na kontach różnych użytkowników przez zastosowanie tzw. konsol wirtualnych, czyli shelli działających współbieżnie. Konsole wirtualne są przydatne, jeśli musimy jednocześnie uruchomić kilka różnych programów lub jeśli chcemy mieć stały dostęp do sesji administratora.