s12 (2)

Klapa samolotu „Zero” w pozycji wychylonej (widok lewego skrzydła w kierunku kadłuba)

Oi, Oita, Ominato, Omura, Sasebo, Saeki, Takao, Tainan, Tateyama, Tokushima, Tsiaki, Tsuite, Tsukuba, Tatabe, Tokosuka i nr nr 1, 2, 3, 4, 6, 11, 12, 14, 131, 153, 201, 202,    203,    204,    205,    210,    221,    251,    252,    253,

254, 256,    261,    263,    265,    281,    301,    302,    331,    332,

341, 343,    345,    361,    381,    501,    582,    601,    652,    653,

721, 722,    752,    901, 903, 951, 1001,    1081.    Samoloty

szkolno-treningowe Rei-shiki-rensen znajdowały się na wyposażeniu następujących Kokutai:    Genzan,

Kasumigaura, Kichi, Konoike, Oita, Tainan, Tokushima, Tsuiki, Tsukuba, Tatabe i nr nr 203, 210, 252, 256, 265, 302, 381, 722, 725, 951. Wodnosamoloty Ni--shiki-suisen operowały z bazy wodnosamolotów Kamikawa-Maru i używane były przez Kikuiai: Kasumigaura, Otsu, Sasebo, Sukumo Toko, Tokohama, Tokosuka i nr nr 5, 14, 452, 453, 801, 802, 901, 934, 936.

Kamikaze*. Idea użycia do misji samobójczych przeciwko okrętom amerykańskim samolotów myśliwskich , .Zero”, uzbrojonych w 250-kilogramową bombę, zrodziła się w okresie zagrożenia Filipin inwazją wojsk amerykańskich w sytuacji poważnego osłabienia floty i lotnictwa Japonii. W założeniu pilotów-samobójców miano ograniczyć wyłącznie do ochotników spośród pilotów mniej doświadczonych w walkach powietrznych lub prawidłowym przeprowadzeniu ataków bombowych i torpedowych, ale zdolnych do doprowadzenia maszyny w rejon koncentracji floty przeciwnika i wykonania kontrolowanego, samobójczego lotu nurkowego. Eskortą i nawi-

Pełna nazwa: Kamikaze Tokubctsu Kógekilai — Specjalna Grupa Uderzeniowa „Boski Wiatr”.

Wnętrze luku podwozia głównego samolotu „Zero"